| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0025,001,ไปอยู่อย่างนี้ในเมื่อมนุษย์เดนกากเป็นไปอยู่อย่างนี้ ในเมื่อมนุษย์โอ้อวดเป็น | |
| 20,0025,002,ไปอยู่อย่างนี้. | |
| 20,0025,003,บุคคล ๓ จำพวกก่อนเป็นผู้ปฏิบัติปฏิปทาไม่เป็นประโยชน์ บุคคลจำ- | |
| 20,0025,004,พวกที่ ๔ เป็นผู้ปฏิบัติเป็นประโยชน์ พระผู้มีพระภาคเจ้าเพื่อทรงแสดงว่า เรารู้ | |
| 20,0025,005,ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ของสัตว์ทั้งหลายอย่างนี้ จึงทรงปรารภเทศนานี้. | |
| 20,0025,006,แม้การประกอบกับถ้อยคำของกันทรกปริพาชกในหนหลังก็ควร. ด้วยเหตุนี้ | |
| 20,0025,007,กันทรกปริพาชกจึงกล่าวว่า ท่านพระโคดมผู้เจริญ เพียงเท่านี้ ท่านพระโคดม | |
| 20,0025,008,ชื่อว่า ทรงให้ภิกษุสงฆ์ปฏิบัติชอบแล้วดังนี้. | |
| 20,0025,009,ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า แม้เมื่อทรงแสดงแก่นายเปสสะนั้นว่า | |
| 20,0025,010,เราเว้นบุคคล ๓ จำพวกก่อน แล้วให้บุคคลจำพวกที่ ๔ เบื้องบนปฏิบัติใน | |
| 20,0025,011,ปฏิปทาเป็นประโยชน์นั่นแหละจึงทรงปรารภเทศนานี้. | |
| 20,0025,012,บทว่า <B>สนฺโต</B> นี้เป็นไวพจน์ของบทว่า <B>สํวิชฺชมานา</B> มีอยู่. จริง | |
| 20,0025,013,อยู่ ความดับสนิทในบทนี้ว่า <B>สนฺตา</B> <B>โหนฺติ</B> <B>สมิตา</B> <B>วูปสนฺตา</B> ท่านกล่าว | |
| 20,0025,014,ว่า <B>สนฺตา</B> สงบแล้ว. ท่านกล่าวว่า <B>นิพฺพุตา</B> ดับแล้วในบทนี้ว่า <B>สนฺตา</B> | |
| 20,0025,015,<B>เอเต</B> <B>วิหารา</B> <B>อริยสฺส</B> <B>วินเย</B> <B>วุจฺจนฺติ</B> ท่านกล่าววิหารเหล่านี้สงบในวินัย | |
| 20,0025,016,ของพระอริยะ. ท่านกล่าวว่า <B>บัณฑิต</B> ในบทนี้ว่า <B>สนฺโต</B> <B>หเว</B> <B>สพฺภิ</B> | |
| 20,0025,017,<B>ปเวทยนฺติ</B> สัตบุรุษทั้งหลายย่อมประกาศด้วยความเป็นสัตบุรุษ. บัณฑิต | |
| 20,0025,018,ทั้งหลายมีอยู่ในโลกนี้. อธิบายว่า พอหาได้. | |
| 20,0025,019,พึงทราบวินิจฉัยในบทมีอาทิว่า ทำตนให้เดือดร้อนชื่อว่า <B>อตฺตนฺตโป</B> | |
| 20,0025,020,เพราะทำตนให้เดือนร้อน ให้ถึงทุกข์. ประกอบการขวนขวายในการทำตนให้ | |
| 20,0025,021,เดือดร้อน ชื่อว่า <B>อตฺตปริตาปนานุโยคํ</B>. ชื่อว่า <B>ปรนฺตโป</B> เพราะทำผู้อื่น | |
| 20,0025,022,ให้เดือดร้อน ให้ถึงทุกข์. ประกอบการขวนขวายในการทำผู้อื่นให้เดือดร้อน | |