| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0023,001,ฆฏิการะช่างหม้อนั้นนั่นเทียว. แท้จริง มารดาและบิดาของฆฏิการะช่างหม้อ | |
| 21,0023,002,นั้น มิได้เกิดโทมนัส เพราะข้อนั้นเป็นปัจจัยว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่พึง | |
| 21,0023,003,ได้ในที่ไหนจึงทรงให้ทำการรื้อหลังคานิเวสน์ของเรา ผู้ตาบอดทั้งสองคน. แต่ | |
| 21,0023,004,เกิดความโสมนัสอย่างมีกำลังมิใช่น้อยแก่เขาว่า พระผู้ยอดบุคคลในโลกทั้งเทว | |
| 21,0023,005,โลกให้มานำหญ้าจากนิเวศน์ของเราไปมุงพระคันธกฏี ดังนี้. บัณฑิตพึงทราบ | |
| 21,0023,006,ว่า ปาฏิหาริย์นี้เกิดขึ้นด้วยคุณสมบัติของมารดาบิดาฆฏิการะช่างหม้อนั้นนั่น | |
| 21,0023,007,เทียว ด้วยประการฉะนี้. | |
| 21,0023,008,ในคำว่า <B>ตณฺฑุลวาหสตาทิ</B> นี้ พึงทราบว่า สองร้อยเกวียน เป็น | |
| 21,0023,009,วาหะ หนึ่ง. คำว่า <B>เครื่องแกง อันสมควรแก่ข้าวสารนั้น</B> ความว่า | |
| 21,0023,010,วัตถุมีน้ำมัน น้ำอ้อยเป็นต้นที่สมควรแก่ข้าวสารนั้นเพื่อสูปะ ได้ยินว่า พระราชา | |
| 21,0023,011,ทรงส่งของมีประมาณเท่านี้ไปด้วย ทรงสำคัญว่า ภัตรจักมีแก่ภิกษุ พันรูป | |
| 21,0023,012,เพื่อประโยชน์ไตรมาส. คำว่า <B>อย่าเป็นของข้าพเจ้าเลย จงเป็นของหลวง | |
| 21,0023,013,เถิด</B> ฆฏิการะช่างหม้อ ปฏิเสธแล้ว เพราะเหตุไร. เพราะเป็นผู้บรรลุความ | |
| 21,0023,014,มีความปรารถนาน้อย. ได้ยินว่า ฆฏิการะช่างหม้อนั้น มีความคิดอย่างนี้ว่า | |
| 21,0023,015,พระราชาไม่เคยทรงเห็นเรา ส่งมาแล้วเพื่ออะไรหนอแล. แต่นั้นจึงดำริว่า | |
| 21,0023,016,พระศาสดาเสด็จไปยังพระนครพาราณสี พระองค์เมื่อถูกพระราชาทูลวิงวอน | |
| 21,0023,017,ให้อยู่จำพรรษาก็ตรัสบอกว่า ทรงรับปฏิญญาของเราไว้แล้วจะตรัสบอกคุณ | |
| 21,0023,018,กถาของเราแน่แท้ ก็ผู้ที่มีลาภแห่งคุณกถาที่ได้แล้ว ย่อมเป็นเหมือนลาภที่คน | |
| 21,0023,019,ฟ้อน ฟ้อนแล้วจึงได้ และเหมือนลาภที่คนขับ ขับแล้วได้แล้ว ประโยชน์ | |
| 21,0023,020,อะไรด้วยสิ่งนี้แก่เรา เราอาจกระทำการบำรุงทั้งมารดาและบิดา ทั้งพระ- | |
| 21,0023,021,สัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยลาภที่เรากระทำการงานแล้วเกิดขึ้น ดังนี้. คำที่เหลือ | |
| 21,0023,022,ในที่ทุกแห่ง ง่ายทั้งนั้นแล. | |
| 21,0023,023,<I>จบ อรรถกถาฆฏิการสูตรที่ ๑</I> | |