| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0034,001,ลำดับนั้นบิดาท่านพระรัฐปาละ ได้อังคาสท่านพระรัฐปาละด้วยของ | |
| 21,0034,002,เคี้ยวของฉันอย่างประณีต ให้อิ่มหนำด้วยมือของตนเสร็จแล้ว. | |
| 21,0034,003,[๔๓๙] ครั้งนั้น ท่านพระรัฐปาละฉันเสร็จชักมือออกจากบาตรแล้ว | |
| 21,0034,004,ได้ยืนขึ้นกล่าวคาถาเหล่านี้ว่า | |
| 21,0034,005,<B>จงมาดูอัตภาพอันวิจิตร มีกายเป็น | |
| 21,0034,006,แผล อันคุมกันอยู่แล้ว กระสับกระส่าย | |
| 21,0034,007,เป็นที่ดำริของชนเป็นอันมาก ไม่มีความยั่ง | |
| 21,0034,008,ยืนมั่นคง จงมาดูรูปอันวิจิตรด้วยแก้วมณี | |
| 21,0034,009,และกุณฑล มีกระดูกอันหนังหุ้มห่อไว้ | |
| 21,0034,010,งามพร้อมด้วยผ้า [ของหญิง] เท้าที่ย่อม | |
| 21,0034,011,ด้วยสีแดงสด หน้าที่ไล้ทาด้วยจุรณ พอ | |
| 21,0034,012,จะหลอกคนโง่ให้หลงได้ แต่จะหลอกคน | |
| 21,0034,013,ผู้แสวงหาฝั่งคือพระนิพพานไม่ได้ ผมที่ | |
| 21,0034,014,แต่งให้เป็นแปดลอนงามตา ที่เยิ้มด้วย | |
| 21,0034,015,ยาหยอด พอจะหลอกคนโง่ให้หลงได้ | |
| 21,0034,016,แต่จะหลอกคนผู้แสวงหาฝั่ง คือ พระ- | |
| 21,0034,017,นิพพานไม่ได้ กายเน่า อันประดับด้วย | |
| 21,0034,018,เครื่องอลังการ ประดุจทนานยาหยอดอัน | |
| 21,0034,019,ใหม่วิจิตร พอจะหลอกคนโง่ให้หลงได้ | |
| 21,0034,020,แต่จะหลอกคนผู้แสวงหาฝั่งคือ พระนิพ- | |
| 21,0034,021,พานไม่ได้ ท่านเป็นดังพรานเนื้อวางบ่วง | |
| 21,0034,022,ไว้ แต่เนื้อไม่ติดบ่วง เมื่อพรานเนื้อกำลัง | |
| 21,0034,023,คร่ำครวญอยู่ เรากินแต่อาหารแล้วก็ไป.</B> | |