| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 23,0035,001,ดังนี้ เป็นอันทำคนให้เป็นพหูสูต เหมือนทหารที่พรั่งพร้อมด้วยอาวุธ ๕ | |
| 23,0035,002,อย่าง. ก็เพราะภิกษุแม้ถึงจะเรียนสุตตปริยัติ แต่ไม่ปฏิบัติอนุโลมปฏิปทา | |
| 23,0035,003,สมควรแก่สุตตปริยัตินั้น เธอย่อมชื่อว่า ไม่มีอาวุธนั้น ส่วนภิกษุใดปฏิบัติ | |
| 23,0035,004,ภิกษุนั้นแหละตั้งชื่อว่ามีอาวุธ ฉะนั้น เมื่อจะแสดงความนี้ว่า ไม่ควรจะติด | |
| 23,0035,005,ตาม จึงตรัสว่า <B>น โข อานนฺท</B> ดังนี้. | |
| 23,0035,006,บัดนี้ เพื่อจะทรงแสดงเรื่องที่ควรติดตาม จึงตรัสคำมีอาทิว่า <B>ยา จ | |
| 23,0035,007,โข</B> ดังนี้เป็นต้น. กถาวัตถุ ๑๐ ในฐานะทั้ง ๓ มาในพระสูตรนี้ ด้วยประการ | |
| 23,0035,008,ฉะนี้. มาด้วยสามารถแห่งธรรมที่เป็นสัปปายะ และธรรมที่เป็นอสัปปายะ ดัง | |
| 23,0035,009,ในประโยคว่า เราจึงกล่าวกถาเห็นปานนี้ด้วยประการฉะนี้. มาด้วยสามารถ | |
| 23,0035,010,แห่งสุตตปริยัติ ดังในประโยค ว่า <B>ยทิทํ สุตฺตํ เคยฺยํ</B> แต่ในที่นี้มาแล้วโดย | |
| 23,0035,011,บริบูรณ์ เพราะฉะนั้น เมื่อจะตรัสกถาวัตถุ ๑๐ ในพระสูตรนี้ จึงตรัสรวม | |
| 23,0035,012,ไว้ในฐานะนี้. | |
| 23,0035,013,บัดนี้ เพราะเหตุที่ภิกษุบางพวกแม้จะอยู่รูปเดียว ก็ย่อมไม่เกิด | |
| 23,0035,014,ประโยชน์ ฉะนั้นเพื่อจะทรงแสดงโทษในความอยู่โดดเดี่ยว. ทรงหมายถึงภิกษุ | |
| 23,0035,015,บางพวกนั้น จึงตรัสคำเป็นต้นว่า <B>เอวํ สนฺเต โข อานนฺท</B> ดังนี้. ในบท | |
| 23,0035,016,เหล่านั้น บทว่า <B>เอวํ สนฺเต</B> ความว่า เมื่ออยู่อย่างโดดเดี่ยวอย่างนั้น มีอยู่. | |
| 23,0035,017,บทว่า <B>สตฺถา</B> หมายเอาศาสดาเจ้าลัทธิ นอกศาสนา. บทว่า <B>อนฺวาวตฺตนฺติ</B> | |
| 23,0035,018,แปลว่า คล้อยตามคือเข้าไปหา. บทว่า <B>มุจฺจํ นิกามยติ</B> แปลว่า ปรารถนา | |
| 23,0035,019,ความอยากพัน อธิบายว่า ให้เป็นไป. บทว่า <B>อาจริยูปทฺทเวน</B> ความว่า | |
| 23,0035,020,ชื่อว่าอุปัททวะของอาจารย์ เพราะมีอันตรายคือกิเลสเกิดขึ้นในภายในของตน. | |
| 23,0035,021,แม้ในอุปัททวะที่เหลือก็มีนัยนี้เหมือนกัน. บทว่า <B>อวธึสุ นํ</B> แปลว่า ฆ่า | |
| 23,0035,022,ศาสดานั้นเสียแล้ว. ก็ท่านกล่าวถึงความตายจากความดี ด้วยบทว่า <B>อวธึสุ นํ</B> | |
| 23,0035,023,นี้. บทว่า <B>วินิปาตาย</B> แปลว่า ให้ตกลงไปด้วยดี. ก็เพราะเหตุไร ท่านจึง | |
| 23,0035,024,กล่าวอุปัททวะของผู้ประพฤติพรหมจรรย์ว่า มีทุกข์เป็นวิบากกว่า มีผลเผ็ดร้อน | |