| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0042,001,ระงับจากทุกข์ทั้งหมดเพราะบรรลุพระนิพพาน เพราะฉะนั้น นิพพานนั้นแล | |
| 24,0042,002,ท่านจึงกล่าวว่า <B>นิโมกฺโข</B> หลีกพ้น <B>ปโมกฺโข</B> หลุดพ้น <B>วิเวโก</B> ที่สงัด | |
| 24,0042,003,ดังนี้ ทีเดียว. บทว่า <B>ชานามิ ขฺวาหํ</B> แปลว่า เราย่อมรู้จักโดยแท้จริง. | |
| 24,0042,004,<B>โข</B> อักษร ใช้ในความหมายว่า แท้จริง อธิบายว่า เราย่อมรู้ได้โดยแท้จริง. | |
| 24,0042,005,จริงอยู่ เรา (พระตถาคต) ยังบารมี ๓๐ ทัศ ให้เต็มแล้วแทงตลอดสัพพัญญุ- | |
| 24,0042,006,ตญาณ เพื่อรู้ธรรมอันเป็นทางหลีกพ้นของสัตว์ทั้งหลายเป็นต้น นั่นแหละ | |
| 24,0042,007,ด้วยเหตุนี้ เราจึงบันลือสีหนาท. ได้ยินว่า สูตรนี้ ชื่อว่า พุทธสีหนาท. บทว่า | |
| 24,0042,008,<B>นนฺทิภวปริกฺขยา</B> อธิบายว่า เพราะความสิ้นไปรอบแห่งกัมมภพอันมีความ | |
| 24,0042,009,เพลิดเพลินเป็นมูล แม้จะกล่าวว่า เพราะความสิ้นไปแห่งความเพลิดเพลิน | |
| 24,0042,010,และภพ ดังนี้ก็ควร. ในปุริมนัยนั้น บัณฑิตพึงทราบว่า สังขารขันธ์ อัน | |
| 24,0042,011,กัมมภพถือเอาแล้ว ด้วยอำนาจแห่งอภิสังขารคือกรรม ๓ อย่าง. ขันธ์ ๒ | |
| 24,0042,012,(เวทนาและสัญญาขันธ์) อันสัมปยุตด้วยธรรม (สังขารขันธ์) นั้น อันสัญญา | |
| 24,0042,013,และวิญญาณขันธ์ถือเอาแล้ว. แต่เวทนาอันสัมปยุตด้วยขันธ์ ๓ (สัญญาสังขาร | |
| 24,0042,014,วิญญาณขันธ์) เหล่านั้น ท่านถือเอาแล้ว ด้วยการถือเอานามธรรมเหล่านั้น | |
| 24,0042,015,เพราะฉะนั้น นิพพาน ซึ่งดับกิเลสยังมีชีวิตอยู่ (สอุปาทิเสสนิพพาน) อัน | |
| 24,0042,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้วด้วยสามารถแห่งความไม่มีต่อไป (คือเป็นที่สงัด) | |
| 24,0042,017,แห่งนามขันธ์ ๔ อันเป็นอนุปาทินนกะ ดังนี้. ในบทว่า <B>เวทนานํ</B> | |
| 24,0042,018,<B>นิโรธา อุปสมา</B> ได้แก่ เพราะความดับ และเพราะความสงบแห่งเวทนา | |
| 24,0042,019,อันเป็นอุปาทินนกะ. ในพระบาลีนั้น ขันธ์ ๓ อันสัมปยุตด้วยเวทนานั้น เป็น | |
| 24,0042,020,ธรรมอันท่านถือเอาแล้ว โดยการถือเอาเวทนาเทียว. แม้รูปขันธ์ ท่านก็ถือ | |
| 24,0042,021,เอาด้วยสามารถแห่งวัตถุและอารมณ์ของนามขันธ์เหล่านั้น. ด้วยเหตุนี้ นิพพาน | |