| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0004,001,คำแสดงว่า<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ทรงเป็นครูของชาวโลก. ด้วยคำว่า <B>ภิกฺขู< /B> | |
| 26,0004,002,เป็นคำระบุถึงบุคคลผู้ควรแก้การฟังพระดำรัส อีกนัยหนึ่ง ในคำว่า <B>ภิกฺขู</B> | |
| 26,0004,003,นี้ พึงทราบความหมายถ้อยคำโดยนัยเป็นต้นว่า ที่ชื่อว่าภิกษุ เพราะอรรถ | |
| 26,0004,004,ว่า ขอ ( และ) ที่ชื่อว่าภิกษุ เพราะอรรถว่า เข้าถึงการภิกษาจาร. บทว่า | |
| 26,0004,005,<B>อามนฺเตสิ</B> แปลว่า ตรัสเรียก คือได้ตรัส ได้แก่ ให้รู้ตัว. ในคำว่า | |
| 26,0004,006,<B>อามนฺเตสิ</B> นี้ มีอธิบายดังนี้ แต่ในที่อื่นมีความหมายว่าให้รู้เหมือนอย่าง | |
| 26,0004,007,ที่ตรัสไว้ว้า ภิกษุทั้งหลาย เราขอเดือนเธอทั้งหลาย ภิกษุทั้งหลายเรา | |
| 26,0004,008,ขอประกาศแก่เธอทั้งหลาย. มีความหมายว่าเรียกก็มี เหมือนอย่างที่ตรัส | |
| 26,0004,009,ไว้ว่า มาเถิดภิกษุ เธอจงเรียกพระสารีบุตรมาตามคำของเรา. บทว่า | |
| 26,0004,010,<B>ภิกฺขโว</B> เป็นบทแสดงอาการ คือการตรัสเรียก. ก็คำว่า <B>ภิกฺขโว</B> นั้น | |
| 26,0004,011,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแก่เหล่าภิกษุ เพราะสำเร็จด้วยการประกอบ | |
| 26,0004,012,ด้วยคุณมีความเป็นผู้ขอเป็นปกติก็ดี ผู้ประกอบด้วยคุณมีการขอเป็น | |
| 26,0004,013,ธรรมดาก็ดี ผู้ประกอบด้วยคุณคือทำความดีในเพราะการขอก็ดี ชื่อว่า | |
| 26,0004,014,ภิกษุ เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อทรงประกาศความประพฤติ | |
| 26,0004,015,ของภิกษุเหล่านั้น อันคนชั้นเลวและคนชั้นดีเสพแล้ว ด้วยถ้อยคำที่สำเร็จ | |
| 26,0004,016,ด้วยการประกอบด้วยคุณ มีการขอเป็นปกติเป็นต้น จึงทรงทำการข่มภาวะ | |
| 26,0004,017,ที่เหล่าภิกษุผู้ผยองขึ้นเป็นต้น. | |
| 26,0004,018,อนึ่ง ด้วยคำว่า <B>ภิกฺขโว</B> นี้ ซึ่งมีการทอดพระเนตรลง อัน | |
| 26,0004,019,แสดงถึงพระฤทัยอันเยือกเย็นซึ่งแผ่ซ่านด้วยพระกรุณา <B>พระผู้มีพระ- | |
| 26,0004,020,ภาคเจ้า</B>ทรงกระทำภิกษุเหล่านั้นให้หันมาทางพระองค์ ทรงให้ภิกษุ | |
| 26,0004,021,เหล่านั้นเกิดความเป็นผู้ใคร่ฟัง ด้วยพระดำรัสซึ่งแสดงความเป็นผู้ใคร่จะ | |
| 26,0004,022,ตรัสนั้นนั่นแล ทรงประกอบภิกษุเหล่านั้นไว้ในมนสิการด้วยดี ด้วย | |