| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0006,001,รักเอาไม่ได้เลย เพราะเหตุนั้น เพื่อจะให้ภิกษุเหล่านั้นเกิดสติ <B>พระผู้มี- | |
| 26,0006,002,พระภาคเจ้า</B>จึงตรัสเรียกเสียก่อน แล้วจึงแสดงธรรมภายหลัง. | |
| 26,0006,003,คำว่า <B>ภทนฺเต</B> นั้น เป็นคำแสดงความเคารพ. อีกอย่างหนึ่ง | |
| 26,0006,004,คำนั้นเป็นการให้คำตอบแก่พระศาสดา อีกประการหนึ่ง ในคำนี้ | |
| 26,0006,005,<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>เมื่อตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ชื่อว่าย่อมตรัสเรียก | |
| 26,0006,006,ภิกษุเหล่านั้น. ภิกษุเหล่านั้นเมื่อกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชื่อว่า | |
| 26,0006,007,ให้คำตอบ<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า.</B> จริงอย่างนั้น <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>จึง | |
| 26,0006,008,ตรัสว่าภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทั้งหลายย่อมกราบทูลว่า พระองค์ผู้เจริญ. | |
| 26,0006,009,คำว่า <B>ภิกฺขโว</B> คือ พระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดให้พวกภิกษุให้คำตอบ. | |
| 26,0006,010,คำว่า <B>ภทนฺเต</B> คือ พวกภิกษุให้คำตอบ. | |
| 26,0006,011,บทว่า <B>เต ภิกฺขู</B> ได้แก่เหล่าภิกษุที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียก. | |
| 26,0006,012,บทว่า <B>ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ</B> ความว่า รับการตรัสเรียกของ | |
| 26,0006,013,พระผู้มีพระภาคเจ้า อธิบายว่า หันหน้าฟัง ได้แก่รับ คือรับปฏิบัติ. | |
| 26,0006,014,คำว่า <B>ภควา เอตทโวจ</B> ความว่า <B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B> ได้ตรัส | |
| 26,0006,015,พระสูตรทั้งสิ้นนี้ ที่ควรตรัสในบัดนี้. | |
| 26,0006,016,การพิจารณาเนื้อความแห่งคำเริ่มต้น ซึ่งประดับด้วยกาละ เทศะ | |
| 26,0006,017,เทสกะ ( ผู้แสดง) บริษัท และ อปเทส (ข้ออ้าง ) ของพระสูตรนี้ | |
| 26,0006,018,อันสมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะ ส่องถึงความที่พระสูตรนี้ลึกซึ้งด้วย | |
| 26,0006,019,เทศนาญาณของพระพุทธเจ้า ที่ท่านพระอานนท์ภาษิตไว้ เพื่อกําหนด | |
| 26,0006,020,ได้สะดวกจบบริบูรณ์แล้ว ด้วยคำมีประมาณเท่านี้. | |
| 26,0006,021,บัดนี้ โอกาสแห่งการพรรณนาพระสูตรที่<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ทรง | |
| 26,0006,022,ตั้งไว้โดยนัยว่า <B>ปฏิจฺจสมุปฺปาทํ โว</B> เป็นต้น มาถึงโดยลำดับ. ก็เพราะ | |