| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0011,001,ซึ่งเป็นปทัฏฐานแห่งพระอรหัตตรง ๆ เลย. ภิกษุจำนวน ๕๐๐ รูป | |
| 26,0011,002,เหล่านี้ครั้นชำระปฏิปทาอันเป็นส่วนเบื้องต้นแล้ว ดำรงอยู่เหมือนทองคำ | |
| 26,0011,003,บริสุทธิ์ คล้ายกับก้อนมณีที่ขัดแล้ว. โสกุตรมรรคอย่างหนึ่งไม่ได้มา | |
| 26,0011,004,ถึงพวกเธอเลย พระศาสดาได้พิจารณาอัธยาศัยของพวกภิกษุเหล่านั้น | |
| 26,0011,005,เพื่อจะใช้ถึงโลกุตรมรรคนั้น จึงทรงนำพระสูตรนี้มา. | |
| 26,0011,006,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>ปฏิจฺจสมุปฺปาทํ</B> ได้แก่ปัจจยาการ. | |
| 26,0011,007,จริงอยู่ ปัจจยาการอาศัยกันแล้ว ย่อมให้สหชาตธรรมเกิดขึ้น. เพราะ- | |
| 26,0011,008,ฉะนั้น ปัจจยาการ<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>จึงตรัสว่า ปฏิจจสมุปบาท. | |
| 26,0011,009,ความสังเขปในนิทานวรรคนี้ เท่านี้. ส่วนความพิสดารนักศึกษาพึงค้นคว้า | |
| 26,0011,010,จากคัมภีร์ปกรณ์วิเสสวิสุทธิมรรค. | |
| 26,0011,011,ศัพท์ว่า <B>โว</B> ในคำว่า <B>โว</B> นี้ ย่อมใช้ได้ทั้งในปฐมาวิภัตติ | |
| 26,0011,012,ทุติยาวิภัตติ ตติยาวิภัตติ จตุตถีวิภัตติ ฉัฏฐีวิภัตติ และในการทำบท | |
| 26,0011,013,ให้เต็ม จริงอยู่ <B>โว</B> ศัพท์นี้ ย่อมปรากฏในปฐมาวิภัตติ ในประโยค | |
| 26,0011,014,เป็นต้นว่า <B>กจฺจ ปน โว อนุรุทฺธา สมคฺคา สมฺโมทมานา</B> ดูก่อน | |
| 26,0011,015,อนุรุทธ และอานนท์ พวกเธอยังบันเทิงพร้อมเพรียงกันดีอยู่หรือ. | |
| 26,0011,016,ใช้ใน<B>ทุติยาวิภัตติ</B> ในประโยคเป็นต้นว่า <B>คจฺฉถ ภิกฺขเว ปณาเมมิ โว</B> | |
| 26,0011,017,ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงไปเสีย เราประณามพวกเธอ ใช้ในตติยาวิภัตติ | |
| 26,0011,018,ในประโยคเป็นต้นว่า <B>น โว มม สนฺติเก วตฺถพฺพํ</B> อันเธอทั้งหลาย | |
| 26,0011,019,ไม่ควรอยู่ในสำนักของเรา. ใช้ในจตุตถีวิภัตติ ในประโยคเป็นต้นว่า | |
| 26,0011,020,<B>วนปฏฺปริยายํ โว ภิกฺขเว เทเสสฺสามิ</B> ภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดง | |
| 26,0011,021,วนปัตถปริยายสูตรแก่พวกเธอ. ใช้ใน<B>ฉัฏฐีวิภัตติ</B> ในประโยคเป็นต้นว่า | |
| 26,0011,022,<B>สพฺเพสํ โว สารีปุตฺต สุภาสิตํ สารีบุตร</B> คำของพวกเธอทั้งหมด | |