| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 27,0008,001,บทว่า <B>ชิณฺโณ</B> ได้แก่ เป็นผู้คร่ำคร่าเพราะชรา. บทว่า <B>วุฑฺโฒ</B> | |
| 27,0008,002,ได้แก่ เป็นผู้เจริญวัย. บทว่า <B>มหลฺลโก</B> ได้แก่ เป็นคนแก่นับแต่เกิด. บทว่า | |
| 27,0008,003,<B>อทฺธคโต</B> ได้แก่ ล่วงกาล ๓. บทว่า <B>วโยอนุปฺปตฺโต</B> ได้แก่ล่วงกาล ๓ นั้นๆ | |
| 27,0008,004,ถึงปัจฉิมวัยตามลำดับ. บทว่า <B>อาตุรกาโย</B> ได้แก่ มีกายเจ็บไข้. ความจริง | |
| 27,0008,005,สรีระนี้แม้มีวรรณะดังทอง ก็ชื่อว่ากระสับกระส่ายอยู่นั่นเอง เพราะ | |
| 27,0008,006,อรรถว่าไหลออกเป็นนิจ แต่ว่าโดยพิเศษ สรีระนั้นย่อมมีความกระสับ | |
| 27,0008,007,กระส่าย ๓ อย่าง คือ กระสับกระส่ายเพราะชรา ๑ กระสับกระส่าย | |
| 27,0008,008,เพราะพยาธิ ๑ กระสับกระส่ายเพราะมรณะ ๑ ใน ๓ อย่างนั้น เพราะ | |
| 27,0008,009,ความเป็นคนแก่ จึงชื่อว่ากระสับกระส่ายเพราะชรานั้นก็จริง ถึง | |
| 27,0008,010,อย่างนั้น ในที่นี้ท่านก็ประสงค์เอาความที่สรีระนั้น กระสับกระส่าย | |
| 27,0008,011,เพราะพยาธิ เพราะเป็นโรคอยู่เนืองๆ. บทว่า <B>อภิกฺขณาตงฺโก</B> ได้แก่ | |
| 27,0008,012,เป็นโรคเนืองๆ คือเป็นโรคอยู่เรื่อย. บทว่า <B>อนิจฺจทสฺสาวี</B> ความว่า | |
| 27,0008,013,ข้าพระองค์ไม่อาจมาในขณะที่ปรารถนาๆ ได้เฝ้าบางคราวเท่านั้น | |
| 27,0008,014,มิได้เฝ้าตลอดกาล. บทว่า <B>มโนภาวนียานํ</B> ได้แก่ ผู้ให้เจริญใจ ก็เมื่อ | |
| 27,0008,015,ข้าพระองค์เห็นภิกษุเหล่าใด จิตย่อมเจริญด้วยอำนาจกุศล ภิกษุเหล่านั้น | |
| 27,0008,016,ได้แก่พระมหาเถระมีพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะเป็นต้น ชื่อว่า | |
| 27,0008,017,เป็นผู้ให้เจริญใจ. บทว่า <B>อนุสาสตุ</B> ได้แก่ขอโปรดสั่งสอนบ่อย ๆ. จริงอยู่ | |
| 27,0008,018,สอนครั้งแรกชื่อว่าโอวาท สอนครั้งต่อ ๆ ไปชื่อว่าอนุสาสนี. อีกอย่างหนึ่ง | |
| 27,0008,019,สอนในเรื่องที่มีแล้วชื่อว่าโอวาท สอนตามแบบแผนคือตามประเพณี | |
| 27,0008,020,นั่นแหละในเรื่องที่ยังไม่มีชื่อว่าอนุสาสนี. อีกอย่างหนึ่ง คำว่าโอวาทก็ดี | |
| 27,0008,021,คำว่า อนุสาสนี ก็ดี โดยอรรถเป็นอย่างเดียวกันทีเดียว ต่างกันเพียง | |
| 27,0008,022,พยัญชนะเท่านั้นเอง. | |
| 27,0008,023,บทว่า <B>อาตุโร หายั</B> ตัดเป็น <B>อาตุโร หิ อยํ.</B> ความว่า กายนี้มีสี | |