| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0028,001,<h1>อรรถกถาปฐมปหานสูตรที่ ๒</h1> | |
| 28,0028,002,ในปฐมปหานสูตรที่ ๒ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ . | |
| 28,0028,003,บทว่า <B>สพฺพํ ปหาย</B> แปลว่า ละซึ่งสิ่งทั้งปวง. บทว่า <B>จกฺขุ- | |
| 28,0028,004,สมฺผสฺสปจฺจยา อุปฺปชฺชาติ เวทยิตํ</B> ได้แก่เวทนาที่สัมปยุตด้วยสัมปฏิจ- | |
| 28,0028,005,ฉันนะ สันตีรณะ โวฏฐัพพนะและชวนะ ที่เกิดขึ้นเพราะกระทำสห- | |
| 28,0028,006,ชาตธรรมที่มีจักษุสัมผัสเป็นมูลให้เป็นปัจจัย แต่ธรรมที่สัมปยุตด้วยจักษุ- | |
| 28,0028,007,ิวิญญาณไม่จำต้องกล่าวถึงเลย. แม้ในธรรมที่มีเวทนาเป็นปัจจัยมีโสตทวาร | |
| 28,0028,008,เป็นต้นเป็นอาทิ ก็นัยนี้เหมือนกัน. ก็ในที่นี้ บทว่า <B>มโน</B> ได้แก่ภวังคจิต. | |
| 28,0028,009,บทว่า <B>ธมฺมา</B> ได้แก่อารมณ์. บทว่า <B>มโนวิญฺาณํ</B> ได้แก่ชวนจิตที่ | |
| 28,0028,010,เกิดพร้อมกับอาวัชชนจิต. บทว่า <B>มโนสมฺผสฺโส</B> ได้แก่ผัสสะที่เกิด | |
| 28,0028,011,พร้อมกับภวังคจิต. บทว่า <B>เวทยิตํ</B> ได้แก่เวทนาที่เกิดพร้อมกับชวนจิต. | |
| 28,0028,012,แม้เวทนาที่เกิดพร้อมกับภวังคจิต ก็ย่อมเป็นไปพร้อมกับอาวัชชนจิต | |
| 28,0028,013,เหมือนกัน. แต่ในที่นี้ เทศนาที่เป็นคำสอนต่อเนื่องกันชื่อว่า บัญญัติ. | |
| 28,0028,014,<I>จบ อรรถกถาปฐมปหานสูตรที่ ๒</I> | |
| 28,0028,015,<h1>๓. ทุติยปหานสูตร</h1> | |
| 28,0028,016,<h2>ว่าด้วยทรงแสดงธรรมเพื่อละสิ่งทั้งปวง</h2> | |
| 28,0028,017,[ ๒๖ ] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมเพื่อรู้ยิ่งกำหนด | |
| 28,0028,018,รู้แล้วละสิ่งทั้งปวง แก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟังธรรมนั้น ดูก่อน | |
| 28,0028,019,ภิกษุทั้งหลาย ธรรมสำหรับรู้ยิ่งกำหนดรู้แล้วละเสียซึ่งสิ่งทั้งปวงเป็นไฉน. | |
| 28,0028,020,จักษุ รูป จักษุวิญญาณ จักษุสัมผัส เป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่งกำหนดรู้แล้วละเสีย | |