|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
28,0040,001,ไปในทิศทั้งหลายเพื่อแสดงธรรม ทรงถือบาตรและจีวรด้วยพระองค์เอง
|
|
28,0040,002,แล้วเสด็จไปยังอุรุเวลาประเทศด้วยตั้งพระทัยว่า จักทรมานชฏิล ๓ พี่น้อง
|
|
28,0040,003,ชายเหล่านั้น ทรงทำลายทิฏฐิของชฎิลเหล่านั้น ด้วยปาฏิหาริย์หลายร้อย
|
|
28,0040,004,"แล้วให้เขาเหล่านั้นบรรพชา พระองค์ทรงพาสมณะ ๑,๐๐๐ ผู้ทรงบาตรและ"
|
|
28,0040,005,จีวรอันสำเร็จด้วยฤทธิ์ ไปยังคยาสีสประเทศ อันสมณะเหล่านั้น แวดล้อม
|
|
28,0040,006,แล้วประทับนั่ง พลางทรงพระดำริว่า ธรรมกถาอะไรหนอ จักเป็นที่สบาย
|
|
28,0040,007,แก่ชนเหล่านี้ จึงตกลงพระทัยว่า ชนเหล่านี้บำเรอไฟทั้งเวลาเย็นและค่ำ
|
|
28,0040,008,เราจักแสดงอายตนะ ๑๒ แก่พวกเขา ทำให้เป็นดุจไฟไหม้ลุกโซน
|
|
28,0040,009,ชนเหล่านี้จักสามารถบรรลุพระอรหัตด้วยอาการอย่างนี้ ลำดับนั้น พระองค์
|
|
28,0040,010,ได้ตรัสอาทิตตปริยายสูตรนี้ เพื่อแสดงธรรมแก่ชนเหล่านั้น โดยปาฏิหาริย์
|
|
28,0040,011,หลายร้อย ด้วยเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า <B>ภิกฺขู อามนฺเตสิ</B> อธิบายว่า
|
|
28,0040,012,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเลือกพระธรรมเทศนาอันเป็นสัปปายะ ของชน
|
|
28,0040,013,(ชฎิล) เหล่านั้น จึงตรัสเรียก ด้วยหมายจะทรงแสดงอาทิตตปริยาย
|
|
28,0040,014,สูตรนั้น.
|
|
28,0040,015,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>อาทิตฺตํ</B> แปลว่าอันไฟติดแล้ว ลุกโชน
|
|
28,0040,016,แล้ว คำที่เหลือ มีนัยดังกล่าวแล้วนั่นแล. ตรัสทุกขลักษณะไว้ในพระสูตรนี้
|
|
28,0040,017,ด้วยประการฉะนี้.
|
|
28,0040,018,<I>จบ อรรถกถาอาทิตตปริยายสูตรที่ ๖</I>
|
|
|