| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 29,0010,001,<H1>อรรถกถาทัฏฐัพพสูตรที่ ๕</H1> | |
| 29,0010,002,พึงทราบวินิจฉัยในทัฏฐัพพสูตรที่ ๕ ดังต่อไปนี้. | |
| 29,0010,003,บทว่า <B>ทุกฺขโค ทฏฺพฺพา</B> ความว่า พึงเห็นโดยความเป็นทุกข์ | |
| 29,0010,004,ด้วยอำนาจความเปลี่ยนแปลง. บทว่า <B>สลฺลโต</B> ความว่า ส่วนทุกข์พึง | |
| 29,0010,005,เห็นว่าเป็นลูกศรด้วยอรรถว่าเป็นเครื่องแทง. บทว่า <B>อนิจฺจโต</B> ความว่า | |
| 29,0010,006,พึงเห็นอทุกขมสุขโดยความเป็นของไม่เที่ยง โดยอาการมีแล้วก็ไม่มี. บทว่า | |
| 29,0010,007,<B>อทฺท</B> คือ ได้เห็นแล้ว. บทว่า <B>สนฺตํ</B> คือ มีอยู่เป็นภาพ. | |
| 29,0010,008,<I>จบ อรรถกถาทัฏฐัพพสูตรที่ ๕</I> | |
| 29,0010,009,<H1>๖. สัลลัตถสูตร</H1> | |
| 29,0010,010,<H1>ว่าด้วยเวทนาเปรียบด้วยลูกศร</H1> | |
| 29,0010,011,[๓๖๙] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับแล้ว ย่อมเสวย | |
| 29,0010,012,สุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง อริยสาวกผู้ได้สดับ | |
| 29,0010,013,แล้ว ก็ย่อมเสวยสุขเวทนาบ้าง ทุกขเวทนาบ้าง อทุกขมสุขเวทนาบ้าง | |
| 29,0010,014,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในชน ๒ จำพวกนั้น อะไรเป็นความพิเศษ เป็น | |
| 29,0010,015,ความแปลก เป็นเครื่องทำให้ต่างกัน ระหว่างอริยสาวกผู้ได้สดับกับปุถุชน | |
| 29,0010,016,ผู้ไม่ได้สดับ ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ธรรม | |
| 29,0010,017,ทั้งหลายของพวกข้าพระองค์มีพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นรากฐาน ฯลฯ พระ- | |
| 29,0010,018,ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ อัน | |
| 29,0010,019,ทุกขเวทนาถูกต้องแล้ว ย่อมเศร้าโศก ร่ำไร รำพัน ทุบอกคร่ำครวญ | |
| 29,0010,020,ย่อมถึงความงมงาย เขาย่อมเสวยเวทนา ๒ อย่าง คือเวทนาทางกายและ | |
| 29,0010,021,เวทนาทางใจ. | |