| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 29,0028,001,<H1>อรรถกถารโหคตวรรคที่ ๒</H1> | |
| 29,0028,002,<H1>อรรถกถารโหคตสูตรที่ ๑</H1> | |
| 29,0028,003,พึงทราบวินิจฉัยในรโหคตสูตรที่ ๑ แห่งรโหควรรค ดังต่อไปนี้ | |
| 29,0028,004,บทว่า <B>ยงฺกิญฺจิ เวทยิติ ตํ ทุกฺขสฺมิ</B> ความว่า ความเสวย | |
| 29,0028,005,อารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง นั้นทั้งหมดเป็นทุกข์. ในบทว่า <B>สงฺขารานํ | |
| 29,0028,006,เยว อนิจฺจตํ</B> เป็นอาทิ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงว่า ความที่แห่ง | |
| 29,0028,007,สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง มีความในรูป เสื่อมไป แปรปรวนไปเป็นธรรมดา | |
| 29,0028,008,อย่างนี้ใด เราหมายถึงข้อนี้ จึงกล่าวว่า ความเสวยอารมณ์อย่างใด | |
| 29,0028,009,อย่างหนึ่ง นั้นเป็นทุกข์ อธิบายว่า เวทนาทั้งปวงเป็นทุกข์ ด้วยความ | |
| 29,0028,010,ประสงค์นี้ว่า เพราะว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง แม้เวทนาทั้งหลาย ก็ | |
| 29,0028,011,ไม่เที่ยงเหมือนกัน. ก็คือว่าความไม่เที่ยงนี้ เป็นมรณะ ชื่อว่าความทุกข์ | |
| 29,0028,012,ยิ่งกว่ามรณะ ย่อมไม่มีดังนี้. | |
| 29,0028,013,บทว่า <B>อถโข ปน ภิกฺขุ มยา</B> นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรง | |
| 29,0028,014,ปรารภเพื่อแสดงว่า เราบัญญัติความดับแห่งเวทนาอย่างเดียวเท่านั้น | |
| 29,0028,015,หามิได้ เราบัญญัติความดับแห่งธรรมแม้เหล่านี้ด้วย. ตรัสความสงบและ | |
| 29,0028,016,ความระงับตามอัธยาศัยของบุคคลผู้รู้ ด้วยเวทนาเห็นปานนี้. พึงทราบว่า | |
| 29,0028,017,อรูปฌาน ย่อมเป็นอันท่านถือเอาแล้วในที่นี้ด้วยสัญญาเวทยิตนิโรธศัพท์ | |
| 29,0028,018,<I>จบ อรรถกถารโหคตสูตรที่ ๑</I> | |