| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 30,0010,001,มีชาติเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากชาติ ผู้มีชราเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจาก | |
| 30,0010,002,ชรา ผู้มีมรณะเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากมรณะ ผู้มีโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ | |
| 30,0010,003,โทมนัส อุปายาสเป็นธรรมดา ย่อมพ้นไปจากโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส | |
| 30,0010,004,อุปายาส เพราะอาศัยเราผู้เป็นกัลยาณมิตร ดูก่อนสารีบุตร ข้อว่า ความเป็น | |
| 30,0010,005,ผู้มีมิตรดี มีสหายดี มีเพื่อนดี เป็นพรหมจรรย์ทั้งสิ้นนั้น พึงทราบโดย | |
| 30,0010,006,ปริยายนี้แล. | |
| 30,0010,007,<I>จบสารีปุตตสูตรที่ ๓</I> | |
| 30,0010,008,<h1> อรรถกถาสารีปุตตสูตร</h1> | |
| 30,0010,009,พึงทราบวินิจฉัยใน<B>สารีปุตตสูตรที่ ๓.</B> | |
| 30,0010,010,บทว่า <B>สกลมิทํ ภนฺเต</B> ความว่า พระอานนทเถระ ไม่รู้ว่า มรรค | |
| 30,0010,011,พรหมจรรย์แม้ทั้งสิ้นอันตนได้เพราะอาศัยกัลยาณมิตรดังนี้ เพราะยังไม่ถึงที่ | |
| 30,0010,012,สุดแห่งสาวกบารมีญาณ. ส่วนพระธรรมเสนาบดีได้รู้เเล้ว เพราะดำรงอยู่ใน | |
| 30,0010,013,ที่สุดแห่งสาวกบารมีญาณ. เพราะฉะนั้น ท่านจึงกราบทูลอย่างนี้. เพราะเหตุ | |
| 30,0010,014,นั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงได้ประทานสาธุการแก่พระเถระนั้นว่า <B>สาธุ | |
| 30,0010,015,สาธุ</B> ดังนี้. | |
| 30,0010,016,<I>จบอรรถกถาสารีปุตตสูตรที่ ๓</I> | |