| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0013,001,อนึ่ง ศัพท์ว่า <B>เอวํ</B> แสดงอาการต่าง ๆ ของจิตสันดาน ที่ถือ | |
| 32,0013,002,เอาอรรถและพยัญชนะต่าง ๆ เพราะจิตสันดานเป็นไปต่าง ๆ กัน | |
| 32,0013,003,จริงอยู่ ศัพท์ว่า <B>เอวํ</B> นี้ แสดงถึงบัญญัติ คือ การรู้โดยอาการ. ศัพท์ว่า | |
| 32,0013,004,<B>เม</B> แสดงถึงผู้ทำ. ศัพท์ว่า <B>สุตํ</B> แสดงอารมณ์. ด้วยคำเพียงเท่านี้ | |
| 32,0013,005,การตกลงโดยยึดเอาผู้ทำอารมณ์ ของท่านผู้พรั่งพร้อมด้วยจิตสันดาน | |
| 32,0013,006,นั้น เป็นอันกระทำแล้วด้วยจิตสันดาน อันเป็นไปโดยประการต่าง ๆ. | |
| 32,0013,007,อีกอย่างหนึ่ง <B>เอวํ</B> ศัพท์ แสดงกิจของบุคคล <B>สุตํ</B> ศัพท์ แสดงกิจ | |
| 32,0013,008,ของวิญญาณ <B>เม</B> ศัพท์ แสดงบุคคลผู้ประกอบกิจทั้ง ๒ ก็ในที่นี้ | |
| 32,0013,009,มีความสังเขปดังนี้ว่า ข้าพเจ้าเป็นบุคคลผู้พรั่งพร้อมด้วยวิญญาณ | |
| 32,0013,010,ซึ่งมีกิจคือการฟัง ได้ฟังมาแล้ว โดยโวหารว่า กิจคือการฟังที่ได้มา | |
| 32,0013,011,เนื่องด้วยวิญญาณ. | |
| 32,0013,012,บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>เอวํ</B> และบทว่า <B>เม</B> เป็นอวิชชมาน- | |
| 32,0013,013,บัญญัติ บัญญัติสิ่งที่ไม่มีอยู่ ด้วยสามารถแห่งสัจฉิกัฎฐ์ และ | |
| 32,0013,014,ปรมัตถ จริงอยู่ในที่นี้ คำที่จะพึงได้นิเทศว่า <B>เอวํ</B> หรือว่า <B>เม</B> เมื่อว่า | |
| 32,0013,015,โดยปรมัตถ จะมีอยู่ด้วยหรือ บทว่า <B>สุตํ</B> เป็นวิชชมานบัญญัติ บัญญัติ | |
| 32,0013,016,สิ่งที่มีอยู่ คือ ในที่นี้สิ่งที่ได้มาด้วยโสตวิญญาณนั้นมีอยู่โดยปรมัตถ์. | |
| 32,0013,017,บทว่า <B>เอวํ</B> และว่า <B>เม</B> เป็นปาทายบัญญัติเพราะอาศัยสิ่งที่ได้มา | |
| 32,0013,018,ด้วยโสตะนั้น ๆ กล่าวโดยประการนั้น. บทว่า <B>สุตํ</B> เป็นอุปนิธายบัญญัติ | |
| 32,0013,019,(บัญญัติในการตั้งไว้) เพราะเก็บเอาสิ่งที่เห็นแล้วเป็นต้นมากล่าว | |
| 32,0013,020,อนึ่งบรรดาคำทั้ง ๒ นั้น ด้วยคำว่า <B>เอวํ</B> ท่านพระอานนท์แสดงถึงความ | |
| 32,0013,021,ไม่หลง จริงอยู่ ผู้หลง ย่อมไม่สามารถจะเข้าใจได้โดยประการต่าง ๆ. | |