|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
32,0023,001,อีกอย่างหนึ่ง บัณฑิตพึงทราบความแห่งบทนั้น โดยพิสดาร
|
|
32,0023,002,ด้วยอำนาจแห่งคาถานี้ว่า
|
|
32,0023,003,<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงเป็นผู้มีโชค ทรง
|
|
32,0023,004,หักกิเลส ทรงประกอบด้วยภคธรรม ทรงจำแนก
|
|
32,0023,005,แจกธรรม ทรงน่าคบ และทรงคายกิเลสเป็น
|
|
32,0023,006,เครื่องไปในภพทั้งหลายเสียได้ เพราะเหตุนั้น
|
|
32,0023,007,ทรงพระนามว่า ภควา</B>
|
|
32,0023,008,เนื้อความนั้น กล่าวไว้แล้ว โดยพิสดารในพุทธานุสสตินิเทศ
|
|
32,0023,009,ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคนั้นแล.
|
|
32,0023,010,ก็ด้วยคำมีประมาณเท่านี้ พระเถระเมื่อแสดงธรรมตามที่ฟังมา
|
|
32,0023,011,จึงกระทำพระสรีระคือพระธรรม ของพระผู้มีพระภาคเจ้าให้ประจักษ์
|
|
32,0023,012,ด้วยคำว่า <B>เอวมฺเม สุตํ</B> ในสูตรนี้. ด้วยคำนั้น พระเถระชื่อว่า ปลอบโยน
|
|
32,0023,013,คนผู้รันทด เพราะไม่ได้เห็นพระศาสดาว่า ปาพจน์ (ธรรม และวินัย)
|
|
32,0023,014,นี้ ชื่อว่ามีศาสดาล่วงไปแล้วหามิได้ พระธรรมวินัยนี้ เป็นศาสดา
|
|
32,0023,015,ของท่านทั้งหลาย. ด้วยคำว่า <B>เอกํ สมยํ ภควา</B> พระเถระ เมื่อจะแสดงว่า
|
|
32,0023,016,พระผู้มีพระภาคเจ้า ไม่มีอยู่ในสมัยนั้น ชื่อว่ายกการปรินิพพาน ทาง
|
|
32,0023,017,รูปกายให้เห็น ด้วยคำนั้น พระเถระจึงทำผู้มัวเมา เพราะความเมา
|
|
32,0023,018,ในชีวิตให้เกิดความสังเวช และทำให้คนนั้นเกิดความอุตสาหะ ในพระ-
|
|
32,0023,019,สัทธรรมว่า พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ผู้ทรงไว้ซึ่งทศพลญาณ มีพระ
|
|
32,0023,020,วรกายเสมอด้วยรางเพชร ผู้ทรงแสดงอริยธรรม ชื่ออย่างนี้ ยังปริ-
|
|
|