| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0027,001,ในป่า ทั้งนั้น. ในสูตรนี้ พึงทราบการประกอบความโดยนัยดังกล่าว | |
| 32,0027,002,มาแล้วเป็นต้น ฉะนี้. | |
| 32,0027,003,บทว่า <B>ตตฺร</B> แสดงเทสะ และกาละ. ก็บทว่า <B>ตตฺร</B> นั้น พระเถระ | |
| 32,0027,004,แสดงว่า ในสมัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ และในอารามที่ | |
| 32,0027,005,ประทับอยู่ หรือแสดงเทสะ และกาละ อันควรจะกล่าวถึง. จริงอยู่พระผู้มี- | |
| 32,0027,006,พระภาคเจ้าไม่ตรัสธรรมในประเทศหรือในกาลอันไม่สมควร<SUP>๑</SUP>. ก็คำว่า | |
| 32,0027,007,"<B>""ดูก่อนพาหิยะ นี้เป็นกาลไม่สมควรก่อน""</B> เป็นข้อสาธกในเรื่องนี้." | |
| 32,0027,008,ศัพท์ว่า <B>โข</B> เป็นอวธารณะ ใช้ในอรรถเพียงทำบทให้เต็มหรือเป็น | |
| 32,0027,009,นิบาต ใช้ในอรรถว่า กาลเบื้องต้น. บทว่า <B>ภควา</B> แสดงความที่ทรง | |
| 32,0027,010,เป็นครูของโลก. | |
| 32,0027,011,บทว่า <B>ภิกฺขุ</B> เป็นคำแสดงถึงบุคคลควรฟังพระดำรัส. อีก | |
| 32,0027,012,อย่างหนึ่ง ในบทว่า ภิกษุ นี้พึงทราบอรรถแห่งคำมีอาทิว่า ชื่อว่า | |
| 32,0027,013,<B>ภิกษุ</B> เพราะเป็นผู้ขอ หรือชื่อว่า <B>ภิกษุ</B> เพราะเขาถึงการเที่ยวขอ. | |
| 32,0027,014,บทว่า <B>อามนฺเตสิ</B> แปลว่า เรียก คือ กล่าว ได้แก่ ปลุกให้ตื่น. ในบทว่า | |
| 32,0027,015,<B>อามนฺเตสิ</B> นี้มีใจความดังนี้. แต่ในที่อื่นใช้ในอรรถว่าให้รู้ก็มี. เหมือน | |
| 32,0027,016,อย่างตรัสไว้ว่า ภิกษุทั้งหลาย เราขอบอกเธอทั้งหลายให้ทราบ ขอ | |
| 32,0027,017,เตือนเธอทั้งหลาย. ใช้ในอรรถว่า เรียก ก็มี เหมือนอย่างที่ตรัสไว้ว่า | |
| 32,0027,018,มานี่แน่ะภิกษุ เธอจงเรียกสารีบุตรมา ตามคำของเรา. | |