| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 32,0036,001,เสร็จการแสดงพระปาฏิโมกข์แล้ว เมื่อไม่เธอถือคำพูดของผู้ปรารถนา | |
| 32,0036,002,ดี คิดว่า ในที่ ๆ ไปแล้ว เราถูกภิกษุหนุ่ม และสามเณรถามแล้ว | |
| 32,0036,003,ควรจักบอกอาการที่เราอาศัยหมู่บ้านอยู่ ดังนี้แล้ว จึงไปเที่ยว | |
| 32,0036,004,บิณฑบาตในบ้าน ยึดเอานิมิต ในวิสภาคารมณ์ (อารมณ์ที่เป็น | |
| 32,0036,005,ข้าศึก) แล้วไปยังที่อยู่ของตน จำผ้าที่นางนุ่งได้ พลางถามว่า ท่าน | |
| 32,0036,006,ขอรับ ท่านได้ผ้านี้มาอย่างไร ? รู้ว่านางตายแล้ว คิดว่า หญิงชื่อเห็น | |
| 32,0036,007,ปานนี้ตายเพราะเรา ดังนี้ ถูกไฟคือราคะที่ตั้งขึ้นแผดเผาก็สิ้นชีวิตไป. | |
| 32,0036,008,บัณฑิตพึงทราบว่า รูปของหญิงครอบงำจิตของบุรุษตั้งอยู่ แม้ด้วย | |
| 32,0036,009,อาการอย่างนี้. | |
| 32,0036,010,<I>จบ อรรถกถาสูตรที่ ๑</I> | |
| 32,0036,011,<H1>อรรถกถาสูตรที่ ๒</H1> | |
| 32,0036,012,<B>สูตรที่ ๒</B> เป็นต้น ท่านกล่าวแล้ว ด้วยอำนาจแห่งบุคคลผู้หนักในเสียง | |
| 32,0036,013,เป็นต้น. บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า <B>อิตฺถีสทฺโท</B> ได้แก่ เสียงพูด ขับร้อง | |
| 32,0036,014,"และประโคม อันมีจิตเป็นสมุฏฐานของหญิง. อีกอย่างหนึ่ง เสียงพิณ," | |
| 32,0036,015,"ขลุ่ย, สังข์, บัณเฑาะว์เป็นต้น ที่สำเร็จด้วยการประกอบของหญิง" | |
| 32,0036,016,ที่มีเครื่องนุ่งห่มบ้าง ที่มีเครื่องประทับบ้าง พึงทราบว่า เสียงของหญิง | |
| 32,0036,017,ทั้งนั้น. จริงอยู่ เสียงหญิงทั้งหมดนั้น ย่อมครองงำจิตของบุรุษตั้ง | |
| 32,0036,018,อยู่ ฉะนี้แล. ในสูตรนั้น พึงทราบเรื่องปูทอง นกยูงทอง และภิกษุ | |
| 32,0036,019,หนุ่มเป็นต้น. | |
| 32,0036,020,ดังได้สดับมาโขลงพระยาช้าง โขลงใหญ่ อาศัยซอกเขาอยู่. | |
| 32,0036,021,และในที่ไม่ไกลซอกเขานั้น มีสระขนาดใหญ่สำหรับใช้สอย. ในสระ | |