|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
32,0039,001,<B>นอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่วิมุตติ (ธรรมเครื่อง
|
|
32,0039,002,หลุดพ้น). </B>
|
|
32,0039,003,นกยูงนั้น ได้กระทำปริตร อันนี้แล้ว จึงเที่ยวแสวงอาหาร.
|
|
32,0039,004,นกยูงทองนั้น เที่ยวหากินตลอดวัน ในเวลาเย็นจึงเข้าไปที่อยู่
|
|
32,0039,005,จึงแลดูดวงพระอาทิตย์ ซึ่งอัสดงคต ได้กล่าวชมเชยอย่างนี้ว่า
|
|
32,0039,006,<B>พระอาทิตย์เขนดวงตาโลก เป็นราชาเอก มีสี
|
|
32,0039,007,เหลืองดังทอง ทำพื้นแผ่นดินให้สว่างไสว ย่อม
|
|
32,0039,008,อัสดงคตไป ด้วยเหตุนั้น ข้าพเจ้าขอนอบน้อม
|
|
32,0039,009,พระอาทิตย์นั้น ซึ่งมีสีเหลืองดังสีทอง ทำพื้น
|
|
32,0039,010,แผ่นดินให้สว่างไสว ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นผู้อัน
|
|
32,0039,011,ท่านคุ้มครองแล้ว ในวันนี้ พึงอยู่เป็นสุขตลอด
|
|
32,0039,012,คืน พราหมณ์เหล่าใด ผู้จบแวทในธรรมทั้งปวง
|
|
32,0039,013,ข้าพเจ้าขอนอบน้อม พราหมณ์เหล่านั้น และ
|
|
32,0039,014,พราหมณ์เหล่านั้น โปรดรักษาข้าพเจ้าด้วย
|
|
32,0039,015,ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่พระพุทธเจ้า
|
|
32,0039,016,ทั้งหลาย ความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่พระ-
|
|
32,0039,017,โพธิญาณ ความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่
|
|
32,0039,018,ท่านผู้หลุดพ้นแล้วทั้งหลาย ความนอบน้อมของ
|
|
32,0039,019,ข้าพเจ้า จงมีแด่วิมุตติ (ธรรนเครื่องหลุดพ้น)</B>
|
|
32,0039,020,นกยูงนั้นได้กระทำปริตรนี้แล้วจึงสำเร็จการอยู่แล.
|
|
32,0039,021,นกยูงนั้น ยับยั้งอยู่ตลอด ๗๐๐ ปี โดยทำนองนี้นั้นแล อยู่มาวันหนึ่ง
|
|
|