| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0013,001,ย่อมทำกรรมมีปาณาติบาตเป็นต้น อันเป็นบาปะ บทว่า <B>ปาปญฺจ กมฺมํ น | |
| 35,0013,002,กโรติ</B> ได้แก่ ไม่ทำกรรมคือเวร ๕. บทว่า <B>อยํ วุจฺจติ ภิกฺขเว ิตตฺโต</B> | |
| 35,0013,003,ความว่า อนาคามีบุคคลนี้ ชื่อว่า ตั้งตนได้แล้ว ด้วยอำนาจการไม่กลับมา | |
| 35,0013,004,จากโลกนั้น โดยถือปฏิสนธิอีก. | |
| 35,0013,005,บทว่า <B>ตณฺหาธิปนฺนา</B> ความว่า เหล่าชนที่ถูกตัณหางำ คือครอบไว้ | |
| 35,0013,006,หรือเข้าถึง คือหยั่งลงสู่ตัณหา. บทว่า <B>ปริปุณฺณเสกฺโข</B> ได้แก่ ตั้งอยู่ใน | |
| 35,0013,007,ความบริบูรณ์ด้วยสิกขา. บทว่า <B>อปริหานธมฺโม</B> ได้แก่ มีอันไม่เสื่อมเป็น | |
| 35,0013,008,สภาวะ. บทว่า <B>เจโตวสิปฺปตฺโต</B> ได้แก่ เป็นผู้ชำนาญทางจิต. บุคคลเห็น | |
| 35,0013,009,ปานนี้ ย่อมเป็นพระขีณาสพ. แต่ในข้อนี้ ตรัสแต่อนาคามีบุคคล. บทว่า | |
| 35,0013,010,<B>สมาหิตินฺทฺริโย</B> ได้แก่ ผู้มีอินทรีย์หกมั่นคงแล้ว. บทว่า <B>ปโรปรา</B> ได้แก่ | |
| 35,0013,011,ธรรมอย่างสูงและอย่างเลว อธิบายว่า กุศลธรรมและอกุศลธรรม. บทว่า | |
| 35,0013,012,<B>สเมจฺจ</B> ได้แก่ มาพร้อมกันด้วยญาณ. บทว่า <B>วิธูปิตา</B> ได้แก่ อันท่าน | |
| 35,0013,013,กำจัดหรือเผาเสียแล้ว. บทว่า <B>วุสิตพฺรหฺมจริโย</B> ความว่า อยู่จบมรรค | |
| 35,0013,014,พรหมจรรย์. บทว่า <B>โลกนฺตคู</B> ความว่า ถึงที่สุดแห่งโลกทั้งสาม. บทว่า | |
| 35,0013,015,<B>ปารคโต</B> ความว่า ผู้ถึงฝั่งด้วยอาการ ๖. ในข้อนี้ตรัสแต่พระขีณาสพเท่านั้น | |
| 35,0013,016,แต่วัฏฏะและวิวัฏฏะ (โลกิยะและโลกุตระ) ตรัสไว้ทั้งในพระสูตร ทั้งในคาถา | |
| 35,0013,017,ด้วยประการฉะนี้. | |
| 35,0013,018,<I>จบอรรถกถาอนุโสตสูตรที่ ๕</I> | |