| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 35,0017,001,ทั้งหมด อันเป็นไปโดยนัยเป็นต้นว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อัจฉริยอัพภูตธรรม | |
| 35,0017,002,๔ ของเรามีอยู่ พึงทราบว่า <B>อัพภูตธรรม.</B> พระสูตรแม้ทั้งปวง ที่ถามแล้ว | |
| 35,0017,003,ได้ความรู้ และความยินดี มีจูฬเวทัลลสูตร มหาเวทัลลสูตร สัมมาทิฏฐิสูตร | |
| 35,0017,004,สักกปัญหสูตร สังขารภาชนิยสูตร มหาปุณณมสูจรเป็นต้น พึงทราบว่า | |
| 35,0017,005,<B>เวทัลละ.</B> | |
| 35,0017,006,บทว่า <B>น อตฺถมญฺาย ธมฺมมญฺาย</B> ความว่า ไม่รู้อรรถกถา | |
| 35,0017,007,และบาลี. บทว่า <B>ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน</B> ความว่า ย่อมไม่ปฏิบัติธรรม | |
| 35,0017,008,สมควรแก่โลกุตรธรรม ๙ คือข้อปฏิบัติเบื้องหน้า พร้อมทั้งศีล. พึงทราบ | |
| 35,0017,009,เนื้อความในทุกวาระโดยอุบายนี้. ส่วนวาระที่หนึ่ง ในพระสูตรนี้ ตรัสถึง | |
| 35,0017,010,บุคคลผู้มีสุตะน้อยแต่ทุศีล ในวาระที่สอง ตรัสถึงบุคคลผู้มีสุตะน้อยแต่เป็น | |
| 35,0017,011,พระขีณาสพ ในวาระที่สาม ตรัสถึงบุคคลผู้มีสุตะมากแต่ทุศีล ในวาระที่สี่ | |
| 35,0017,012,ตรัสถึงบุคคลผู้มีสุตะมากทั้งเป็นพระขีณาสพ. บทว่า <B>สีเลสุ อสมาหิโต</B> | |
| 35,0017,013,ความว่า ไม่ทำให้บริบูรณ์ในศีลทั้งหลาย. บทว่า <B>สีลโต จ สุเตน จ</B> | |
| 35,0017,014,ความว่า นักปราชญ์ทั้งหลายย่อมติเตียนผู้นั้น ทั้งโดยส่วนศีล ทั้งโดยส่วนสุตะ | |
| 35,0017,015,อย่างนี้ว่า คนนี้ทุศีล มีสุตะน้อย. บทว่า <B>ตสฺส สมฺปชฺชเต สุตํ</B> ความว่า | |
| 35,0017,016,สุตะของบุคคลนั้น ชื่อว่าสมบูรณ์ เพราะเหตุที่กิจคือสุตะอันเขาทำแล้วด้วย | |
| 35,0017,017,สุตะนั้น. บทว่า <B>นาสฺส สมฺปชฺชเต</B> ได้แก่ ความว่า สุตกิจ ชื่อว่าไม่สมบูรณ์ | |
| 35,0017,018,เพราะกิจคือสุตะอันเขามิได้ทำ. บทว่า <B>ธมฺมธรํ</B> ได้แก่ เป็นผู้ทรงจำธรรม | |
| 35,0017,019,ที่ฟังแล้วไว้ได้. บทว่า <B>สปฺปญฺํ</B> ได้แก่ มีปัญญาดี. บทว่า <B>เนกฺขํ | |
| 35,0017,020,ชมฺโพนทสฺเสว</B> ความว่า ทองคำธรรมชาติ เขาเรียกว่า ชมพูนุท ดุจแท่งทอง | |
| 35,0017,021,ชมพูนุทนั้น คือ ดุจลิ่มทองเนื้อ ๕. | |
| 35,0017,022,<I>จบอรรถกถาอัปปสุตสูตรที่ ๖</I> | |