| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 38,0042,001,รักษาตนอย่างยิ่ง ระลึกได้ ตามระลึกได้ซึ่งสิ่งที่ทำคำที่พูดแล้วแม้นานได้ | |
| 38,0042,002,นี้เป็นธรรมกระทำที่พึ่ง. | |
| 38,0042,003,อีกประการหนึ่ง ภิกษุเป็นผู้มีปัญญา คือ ประกอบด้วยปัญญา อัน | |
| 38,0042,004,เห็นความเกิดความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดย | |
| 38,0042,005,ชอบ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ภิกษุเป็นผู้มีปัญญา คือประกอบด้วย | |
| 38,0042,006,ปัญญาอันเห็นความเกิดความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้น | |
| 38,0042,007,ทุกข์โดยชอบ นี้เป็นธรรมกระทำที่พึ่ง. | |
| 38,0042,008,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นผู้มีที่พึ่งอยู่เถิด อย่าเป็น | |
| 38,0042,009,ผู้ไม่มีที่พึ่งอยู่เลย (เพราะว่า) บุคคลผู้ไม่มีที่พึ่งย่อมอยู่เป็นทุกข์ ดูก่อน | |
| 38,0042,010,ภิกษุทั้งหลาย ธรรมกระทำที่พึ่ง ๑๐ ประการนี้แล. | |
| 38,0042,011,จบปฐมนาถสูตรที่ ๗ | |
| 38,0042,012,<H3>อรรถกถาปฐมนาถสูตรที่ ๗</H3> | |
| 38,0042,013,<B>ปฐมนาถสูตรที่ ๗</B> พึงทราบวินิจฉัยดังต่อไปนี้. | |
| 38,0042,014,บทว่า <B>สนาถา</B> ความว่า มีญาติ คือ มีญาติพวกพ้องมากอยู่. ชน | |
| 38,0042,015,เหล่าใดทำที่พึ่ง เหตุนั้นชนเหล่านั้น ชื่อว่าผู้ทำที่พึ่ง อธิบายว่า กระทำ | |
| 38,0042,016,ให้มีที่พึ่ง ที่พำนักแก่ตน. ในบทว่า <B>กลฺยาณมิตฺโต</B> เป็นต้น ชื่อว่ามีกัลยา | |
| 38,0042,017,ณมิตร ก็เพราะมีมิตรดี ที่สมบูรณ์ด้วยศีลเป็นต้น ชื่อว่ามีกัลยาณสหาย- | |
| 38,0042,018,ก็เพราะชนเหล่านั้นเป็นสหายของเขา เพราะไปร่วมกันในอิริยาบถมียืน | |
| 38,0042,019,นั่งเป็นต้น. ชื่อว่ากัลยาณสัมปวังกะ ก็เพราะเอออวยโอนอ่อนในพวก | |
| 38,0042,020,กัลยาณมิตร ด้วยกายและใจ. | |
| 38,0042,021,บทว่า <B>สุวโจ โหติ</B> ความว่า ย่อมเป็นผู้ที่เขาพึงว่ากล่าวโดยง่าย | |