| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0012,001,มหาลิกุมาร เพื่อจะทรงแสดงศิลปะแก่เจ้าลิจฉวีทั้งหลาย ก็ทรง | |
| 41,0012,002,แสดงด้วยความอุตสาหะมาก. พระเนตรของพระองค์ได้แตกไปแล้ว. | |
| 41,0012,003,"พวกเจ้าลิจฉวีปรึกษากันว่า ""พุทโธ่เอ๋ย อาจารย์ของพวกเรา ถึงความ" | |
| 41,0012,004,"เสียพระเนตรแล้ว, พวกเราจะไม่ทอดทิ้งท่าน, จักบำรุงท่าน"" ดังนี้แล้ว" | |
| 41,0012,005,จึงได้ถวายประตู<SUP>๑</SUP> ด้านหนึ่ง ซึ่งเก็บส่วยได้วันละแสนแก่มหาลิกุมารนั้น. | |
| 41,0012,006,พระองค์ทรงอาศัยประตูนั้น ให้โอรสของเจ้าลิจฉวี ๕๐๐ องค์ ทรงศึกษา | |
| 41,0012,007,ศิลปะ อยู่แล้ว. | |
| 41,0012,008,"(ฝ่าย) พันธุลกุมาร เมื่อพวกตระกูลมัลลราชกล่าวว่า ""ขอพันธุล-" | |
| 41,0012,009,"กุมารจงฟันไม้ไผ่เหล่านี้"" ดังนี้แลั้ว ได้กระโดดขึ้นไปยังอากาศ (สูง)" | |
| 41,0012,010,ถึง ๘๐ ศอก เอาดาบฟันมัดไม้ไผ่ ๖๐ ลำ ที่พวกเจ้ามัลละเอาไม้ไผ่ | |
| 41,0012,011,๖๐ ลำใส่ซี่เหล็กในท่ามกลางแถ้ว ให้ยกขึ้นตั้งไว้ ( ขาดกระเด็น ) | |
| 41,0012,012,"ไปแล้ว. พันธุลกุมารนั้นได้ยินเสียงดัง ""กริก"" ของซี่เหล็กในมัด" | |
| 41,0012,013,"สุดท้าย (จึง) ถามว่า "" นี่อะไร ? "" ได้ยินว่า เขาเอาซี่เหล็กใส่ใน" | |
| 41,0012,014,"ไม้ไผ่ทุกมัดแล้ว จึงทิ้งดาบ ร้องไห้พลางพูดว่า ""บรรดาญาติและเพื่อน" | |
| 41,0012,015,ของเราประมาณเท่านี้ แม้แต่คนเดียว ซึ่งเป็นผู้มีความสิเนหา (ในเรา) | |
| 41,0012,016,"มิได้บอกเหตุนี้ ( แก่เรา ); ก็หากว่า เราพึงรู้ไซร้, พึงฟันไม่ให้เสียง" | |
| 41,0012,017,"ซี่เหล็กดังขึ้นเลย"" แล้วทูลแก่พระชนนีและพระชนกว่า ""หม่อมฉันจัก" | |
| 41,0012,018,"ฆ่าเจ้ามัลละเหล่านี้แม้ทั้งหมดแล้วครองราชสมบัติ"" อันพระชนนีและ" | |
| 41,0012,019,"พระชนกห้ามแล้ว โดยประการต่าง ๆ เป็นต้นว่า ""ลูกเอ๋ย นี้ เป็น" | |
| 41,0012,020,"ราชประเพณี, เจ้าไม่ได้เพื่อจะทำอย่างนั้น"" จึงทูลว่า "" ถ้ากระนั้น" | |