| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0029,001,"มัลละชื่อพันธุละ."" ได้แจ้งเรื่องนั้นแก่เจ้ามหาลิ. " | |
| 41,0029,002,"เจ้ามหาลิตรัสว่า ""พวกท่านอย่าเสด็จไป, เพราะเจ้าพันธุละนั้น" | |
| 41,0029,003,"จักฆ่าพวกท่านทั้งหมด."" แม้เจ้าลิจฉวีเหล่านั้นก็ยังตรัสว่า ""พวกข้าพเจ้า" | |
| 41,0029,004,"จักไปให้ได้."" เจ้ามหาลิ ตรัสว่า "" ถ้ากระนั้น พวกท่านทรงเห็นที่ ๆ" | |
| 41,0029,005,ล้อรถจมลงไปสู่แผ่นดินจนถึงดุมแล้ว ก็พึงเสด็จกลับ; เมื่อไม่กลับแต่ | |
| 41,0029,006,"นั้น จักได้ยินเสียงราวกับสายอสนีบาตข้างหน้า, พึงเสด็จกลับจากที่นั้น;" | |
| 41,0029,007,"เมื่อไม่กลับแต่นั้น จักเห็นช่องในแอกรถของพวกท่าน, พึงกลับแต่ที่นั้น" | |
| 41,0029,008,"ทีเดียว, อย่าได้เสด็จไปข้างหน้า ( เป็นอันขาด )."" " | |
| 41,0029,009,เจ้าลิจฉวีเหล่านั้น ไม่เสด็จกลับตามคำของเจ้ามหาลิ พากันติดตาม | |
| 41,0029,010,"พันธุละเรื่อยไป. นางมัลลิกาเห็นแล้ว จึงกล่าวว่า ""นาย รถทั้งหลาย" | |
| 41,0029,011,"ย่อมปรากฏ.""" | |
| 41,0029,012,"พันธุละกล่าวว่า ""ถ้ากระนั้น ในเวลารถปรากฏเป็นต้นเดียวกัน" | |
| 41,0029,013,"ทีเดียว เจ้าพึงบอก.""" | |
| 41,0029,014,ในกาลเมื่อรถทั้งหมดปรากฏดุจเป็นต้นเดียวกัน นางจึงบอกว่า | |
| 41,0029,015,"""นาย งอนรถปรากฏเป็นต้นเดียวกันทีเดียว."" " | |
| 41,0029,016,"พันธุละกล่าวว่า "" ถ้ากระนั้น เจ้าจงจับเชือกเหล่านี้ "" แล้วให้" | |
| 41,0029,017,เชือกแก่นาง ยืนตรงอยู่บนรถ โก่งธนูขึ้น. ล้อรถจมลงไปสู่แผ่นดิน | |
| 41,0029,018,ถึงดุม. เจ้าลิจฉวีทรงเห็นที่นั้นแล้ว ก็ยังไม่เสด็จไป. เจ้าพันธุละนอกนี้ | |
| 41,0029,019,ไปได้หน่อยหนึ่งก็ดีดสายธนู. เสียงสายธนูนั้นได้เป็นประหนึ่งอสนีบาต. | |
| 41,0029,020,"เจ้าลิจฉวีเหล่านั้นก็ยังไม่เสด็จกลับแม้จากที่นั้น, ยังเสด็จติดตามไปอยู่นั่น" | |
| 41,0029,021,แล. | |