| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 41,0035,001,แห่งหนึ่ง ทรงเหน็ดเหนื่อยเพราะลมและแดด ได้สวรรคตในที่นั้นนั่งเอง | |
| 41,0035,002,"ในเวลากลางคืน. เมื่อราตรีสว่างแล้ว, ประชาชนได้ยินเสียงหญิงคนนั้น" | |
| 41,0035,003,"คร่ำครวญอยู่ว่า ""ข้าแต่สมมติเทพ ผู้จอมแห่งชาวโกศล พระองค์ไม่มี" | |
| 41,0035,004,"ที่พึ่งแล้ว"" จึงกราบทูลแด่พระราชา. ท้าวเธอ ทรงรับสั่งให้ทำสรีรกิจ" | |
| 41,0035,005,ของพระเจ้าลุง ด้วยสักการะใหญ่. | |
| 41,0035,006,<H2>พระเจ้าวิฑูฑภะเสด็จไปพบพระศาสดา</H2> | |
| 41,0035,007,แม้พระเจ้าวิฑูฑภะ ได้ราชสมบัติแล้ว ทรงระลึกถึงเวรนั้น ทรง | |
| 41,0035,008,"ดำริว่า "" เราจักยังเจ้าศากยะแม้ทั้งหมดให้ตาย "" ดังนี้แล้ว จึงเสด็จออก" | |
| 41,0035,009,ไปด้วยเสนาใหญ่. | |
| 41,0035,010,ในวันนั้น พระศาสดาทรงตรวจดูโลกในเวลาใกล้รุ่ง ทรงเห็นความ | |
| 41,0035,011,"พินาศแห่งหมู่พระญาติแล้ว ทรงดำริว่า "" เราควรกระทำญาติสังคหะ""" | |
| 41,0035,012,ในเวลาเช้า เสด็จเที่ยวไปเพื่อบิณฑบาต เสด็จกลับจากบิณฑบาตแล้ว | |
| 41,0035,013,ทรงสำเร็จสีหไสยาในพระคันธกุฎี ในเวลาเย็นเสด็จไปทางอากาศ ประทับ | |
| 41,0035,014,นั่งที่โคนไม้ มีเงาปรุโปร่ง ใกล้เมืองกบิลพัสดุ์. | |
| 41,0035,015,แต่นั้นไป มีต้นไทรเงาสนิทต้นใหญ่ต้นหนึ่งอยู่ในรัชสีมาของพระ- | |
| 41,0035,016,เจ้าวิฑูฑภะ. พระเจ้าวิฑูฑภะทอดพระเนตรเห็นพระศาสดา จึงเสด็จเข้า | |
| 41,0035,017,"ไปเฝ้า ถวายบังคมแล้ว กราบทูลว่า "" ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะ" | |
| 41,0035,018,เหตุไร พระองค์จึงประทับนั่งแล้วที่โคนไม้เงาปรุโปร่งนี้ ในเวลาร้อน | |
| 41,0035,019,"เห็นปานนี้, ขอพระองค์โปรดประทับนั่งที่โคนไทร มีเงาอันสนิทนั่นเถิด" | |
| 41,0035,020,"พระเจ้าข้า"" เมื่อพระศาสดาตรัสตอบว่า ""ช่างเถิด มหาบพิตร, ชื่อว่า" | |
| 41,0035,021,"เงาของหมู่พระญาติเป็นของเย็น,"" จึงทรงดำริว่า ""พระศาสดาจักเสด็จ" | |