| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 43,0033,001,บทว่า <B>ปกฺขนฺทินา</B> ความว่า ผู้มักประพฤติแล่นไป คือผู้แสดงกิจ | |
| 43,0033,002,ของคนเหล่าอื่นให้เป็นดุจกิจของตน. เมื่อภิกษุทั้งหลายทำวัตรที่ลานพระ- | |
| 43,0033,003,เจดีย์เป็นต้นแต่เช้าตรู่ นั่งด้วยกระทำไว้ในใจซึ่งกัมมัฏฐานหน่อยหนึ่ง | |
| 43,0033,004,"แล้วลุกขึ้น เข้าไปบ้านเพื่อบิณฑบาต, บุคคลนั้นล้างหน้า แล้วตกแต่ง" | |
| 43,0033,005,อัตภาพ ด้วยอันห่มผ้ากาสาวะมีสีเหลือง หยอดนัยน์ตาและทาศีรษะ | |
| 43,0033,006,เป็นต้น ให้ประหารด้วยไม้กวาด ๒-๓ ทีเป็นดุจว่ากวาดอยู่ เป็นผู้บ่าย | |
| 43,0033,007,"หน้าไปสู่ซุ้มประตู, พวกมนุษย์มาแต่เช้าตรู่ ด้วยคิดว่า ""จักไหว้พระเจดีย์" | |
| 43,0033,008,"จักกระทำบูชาด้วยระเบียบดอกไม้"" เห็นเขาแล้ว พูดกันว่า ""วิหารนี้"" " | |
| 43,0033,009,"อาศัยภิกษุหนุ่มนี้ จึงได้การปฏิบัติบำรุง, ท่านทั้งหลายอย่าละเลยภิกษุ" | |
| 43,0033,010,"นี้"" ดังนี้แล้ว ย่อมสำคัญของที่ตนพึงให้แก่เขา. อันบุคคลผู้มักแล่นไป" | |
| 43,0033,011,เช่นนี้ เป็นอยู่ง่าย. | |
| 43,0033,012,บทว่า <B>ปคพฺเภน</B> ความว่า ผู้ประกอบด้วยความคะนองกายเป็นต้น. | |
| 43,0033,013,สองบทว่า <B>สงฺกิลิฏฺเน ชีวิตํ</B> ความว่า ก็อันบุคคลผู้เลี้ยงชีวิตเป็นอยู่ | |
| 43,0033,014,อย่างนี้ ชื่อว่าเป็นผู้เศร้าหมองแล้ว เป็นอยู่. การเป็นอยู่นั้น ชื่อว่าเป็น | |
| 43,0033,015,อยู่ชั่ว คือเป็นอยู่ลามกแท้. | |
| 43,0033,016,บทว่า <B>หิริมตา จ</B> ความว่า อันบุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยหิริและโอต- | |
| 43,0033,017,"ตัปปะ เป็นอยู่ยาก. เพราะเขาไม่กล่าวคำว่า ""มารดาของเรา"" เป็นต้น" | |
| 43,0033,018,กะหญิงผู้มิใช่มารดาเป็นต้น เกลียดปัจจัยที่เกิดขึ้นโดยไม่ชอบธรรมดุจคูถ | |
| 43,0033,019,แสวงหา (ปัจจัย) โดยธรรมโดยเสมอ เที่ยวบิณฑบาตตามลำดับตรอก | |
| 43,0033,020,สำเร็จชีวิตเป็นอยู่เศร้าหมอง. | |
| 43,0033,021,บทว่า <B>สุจิคเวสินา</B> ความว่า แสวงหากรรมทั้งหลาย มีกายกรรม | |