| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 45,0028,001,รักษาคนอื่น ก็ชื่อว่า รักษาตนด้วยพระกรุณา (ประกาศพระดำรัสที่ว่า) เมื่อ | |
| 45,0028,002,รักษาตน ก็ชื่อว่ารักษาบุคคลอื่นด้วย ด้วยพระปัญญา. อนึ่ง ประกาศการที่ | |
| 45,0028,003,พระองค์ไม่ทำบุคคลอื่นให้เดือดร้อน ด้วยพระกรุณาประกาศการที่พระองค์ | |
| 45,0028,004,ไม่ทำพระองค์เองให้เดือดร้อน ด้วยพระปัญญา. ด้วยการที่ไม่ทรงทำพระองค์ | |
| 45,0028,005,เองให้เดือดร้อนนั้น จึงเป็นอันสำเร็จภาวะเป็นบุคคลที่สี่ (พระอรหันต์) ใน | |
| 45,0028,006,บรรดาบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ตนเองเป็นต้น. อนึ่ง ประกาศ | |
| 45,0028,007,ความที่พระองค์ทรงเป็นที่พึ่งของโลก ด้วยพระกรุณาประกาศความที่พระองค์ | |
| 45,0028,008,ทรงเป็นที่พึ่งของพระองค์เอง ด้วยพระปัญญา. อนึ่งประกาศภาวะที่พระองค์ | |
| 45,0028,009,ไม่มีอาการฟุบลง (ด้วยอำนาจความเกียจคร้าน) ด้วยพระกรุณา ประกาศภาวะ | |
| 45,0028,010,ที่พระองค์ไม่มีอาการฟูขึ้น (ด้วยอำนาจกิเลส) ด้วยพระปัญญา. | |
| 45,0028,011,อนึ่ง ในบรรดาสรรพสัตว์ การทรงอนุเคราะห์ หมู่ชน | |
| 45,0028,012,<B>ของพระตถาคตเจ้า</B> มีเพราะพระกรุณา แต่<B>พระตถาคตเจ้า</B>ก็หาได้ | |
| 45,0028,013,มีพระทัยปราศจากพระกรุณาในที่ทุกแห่งไม่ เพราะทรงคล้อยตามพระ- | |
| 45,0028,014,ปัญญา พระองค์ทรงมีพระทัยปล่อยวางในธรรมทั้งปวง ก็ด้วยพระปัญญา | |
| 45,0028,015,แต่พระองค์ก็หาได้ทรงประพฤติเพื่ออนุเคราะห์สัตว์ทุกประเภทไม่ เพราะทรง | |
| 45,0028,016,คล้อยตามพระกรุณา. เหมือนอย่างว่า พระกรุณาของ<B>พระตถาคตเจ้า</B> เว้น | |
| 45,0028,017,จากความเสน่หา และความโศก ฉันใด พระปัญญาของพระองค์ก็ฉันนั้น | |
| 45,0028,018,คือพ้นจากอหังการ และมมังการ รวมความว่า พระกรุณาและปัญญา (ของ | |
| 45,0028,019,พระองค์) ต่างชำระกันและกันให้บริสุทธิ์ จึงควรเห็นว่า เป็นพระคุณบริสุทธิ์ | |
| 45,0028,020,อย่างยิ่ง. บรรดาพระกรุณาและพระปัญญาทั้งสองนั้น ขอบเขตแห่งพระปัญญา | |
| 45,0028,021,เป็นพละ ขอบเขตแห่งพระกรุณาเป็นเวสารัชชะ. บรรดาพละและเวสารัชชะ | |
| 45,0028,022,ทั้งสองนั้น เพราะทรงประกอบด้วยพละ <B>พระตถาคตเจ้า</B>จึงไม่ถูกคนอื่น | |