|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
46,0031,001,ศีลชื่อว่าชาติกำเนิดของภิกษุ เพราะพระบาลีว่า เราเกิดแล้วแต่อริยชาติ
|
|
46,0031,002,เพราะเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า ภิกษุเป็นคนมีปัญญาดำรงอยู่ใน
|
|
46,0031,003,ศีลแล้ว เป็นต้น. ภิกษุดำรงอยู่ในชาติของตนนี้ อย่างนี้แล้ว เกลียดซึ่งฝั่งใน
|
|
46,0031,004,แต่ฝั่งนอกมีอัตภาพของตนเป็นต้นนั้น ซึ่งยังทุกข์ให้เกิดขึ้น เพราะการเห็น
|
|
46,0031,005,โทษในเรื่องนั้น ๆ ดุจงูเกลียดอยู่ซึ่งคราบอันเก่าคร่ำคร่าของตนฉะนั้น อาศัย
|
|
46,0031,006,กัลยาณมิตรทั้งหลาย ทำกำลังกล่าวคือความเพียรอันมีประมาณยิ่งให้เกิดขึ้น
|
|
46,0031,007,แบ่งกลางคืนและกลางวันออกเป็น ๖ ส่วน แล้วเพียรพยายามอยู่ โดยนัยที่ท่าน
|
|
46,0031,008,กล่าวไว้ว่า ภิกษุชำระจิตให้สะอาดจากอาวรณียธรรมทั้งหลาย ด้วยการเดิน
|
|
46,0031,009,จงกรมและด้วยการนั่งตลอดทั้งวัน ดังนี้เป็นต้น นั่งคู้บัลลังก์ ดุจงูทำหาง
|
|
46,0031,010,ของตนให้คดฉะนั้น ภิกษุแม้นี้พยายามอยู่ เพราะความที่ตนมีความบากบั่น
|
|
46,0031,011,ไม่ท้อถอย ดุจงูที่กำลังมองดูฉะนั้น ภิกษุแม้นี้ ทำความแผ่ไปแห่งญาณให้
|
|
46,0031,012,บังเกิดขึ้น ดุจงูแผ่พังพานไปฉะนั้น ก็ย่อมละฝั่งในและฝั่งนอกเสียได้ ดุจงู
|
|
46,0031,013,ลอกคราบฉะนั้น ก็ครั้นสละฝั่งในและฝั่งนอกได้แล้ว เป็นผู้มีคราบอันละแล้ว
|
|
46,0031,014,ดุจงูลอกคราบแล้วฉะนั้น ภิกษุแม้นี้ เป็นผู้มีภาระอันปลงลงแล้ว ย่อมก้าว
|
|
46,0031,015,ไปสู่ทิศคืออนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ได้ตามปรารถนา เพราะเหตุนั้น พระผู้มี
|
|
46,0031,016,พระภาคเจ้าจึงตรัสว่า
|
|
46,0031,017,<B>ภิกษุใดกำจัดความโกรธที่เกิดขึ้นแล้ว
|
|
46,0031,018,เสียได้ ดุจหมองูกำจัดพิษงูที่ซ่านไปด้วย
|
|
46,0031,019,โอสถฉะนั้น ภิกษุนั้นย่อมละฝั่งในและฝั่ง
|
|
46,0031,020,นอกเสียได้ ดุจงูละคราบเก่าที่คร่ำคร่าเสีย
|
|
46,0031,021,ฉะนั้น.</B>
|
|
|