|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
48,0047,001,เพราะเป็นผู้มีความดำริไม่หม่นหมอง อีกอย่างหนึ่ง ท่านกล่าวว่า วิรชะ
|
|
48,0047,002,เพราะไม่มีกิเลสดุจธุลี คือ ราคะ. กล่าวว่า วิปปสันนะ เพราะไม่มี
|
|
48,0047,003,ความขุ่นมัวด้วยโทสะ. กล่าวว่า อนาวิละ เพราะไม่มีความเกลือกกลั้ว
|
|
48,0047,004,ด้วยโมหะ. กล่าวว่า ภิกษุ เพราะท่านผู้เป็นอย่างนี้ ชื่อว่า ภิกษุ โดย
|
|
48,0047,005,ปรมัตถ์. คำว่า <B>อทาสหํ</B> ตัดบทว่า <B>อทาสึ อหํ</B> เราได้ถวายแล้ว.
|
|
48,0047,006,บทว่า <B>ปีํ</B> ได้แก่ ตั่งอย่างดี [ ภัทรบิฐ ] ที่มีอยู่ในสำนักของดีฉัน
|
|
48,0047,007,ในครั้งนั้น. บทว่า <B>ปสนฺนา</B> ได้แก่ มีจิตเลื่อมใส เพราะเชื่อในผลกรรม
|
|
48,0047,008,และเชื่อในพระรัตนตรัย. บทว่า <B>เสหิ ปาณิภิ</B> ความว่า ดีฉันไม่ใช้
|
|
48,0047,009,คนอื่น จัดตั้งที่ควรน้อมเข้าไปด้วยมือของตนถวาย.
|
|
48,0047,010,ในคาถานั้น เทวดาแสดงเขตสมบัติ ด้วยบทว่า <B>วิรชํ ภิกฺขุํ
|
|
48,0047,011,วิปฺปสนฺนมนาวิลํ</B> นี้. แสดงเจตนาสมบัติ ด้วยบทว่า <B>ปสนฺนา</B> นี้. แสดง
|
|
48,0047,012,ประโยคสมบัติ ด้วยบทว่า <B>เสหิ ปาณิภิ</B> นี้. อนึ่ง เทวดาแสดงคุณ
|
|
48,0047,013,แห่งทาน ๒ นี้ คือ ถวายโดยเคารพ และถวายใกล้ชิด ด้วยบทว่า
|
|
48,0047,014,<B>ปสนฺนา</B> นี้. แสดงคุณแห่งทาน ๒ นี้ คือ ถวายด้วยมือตนเอง และ
|
|
48,0047,015,ตามเข้าไปถวาย ด้วยบทว่า <B>เสหิ ปาณิภิ</B> นี้. พึงทราบว่า เทวดา
|
|
48,0047,016,แสดงคุณแห่งทาน ๒ นี้ คือ ทำความยำเกรงถวาย ถวายตามกาล เพราะ
|
|
48,0047,017,เป็นผู้รู้จักเวลานั่ง ด้วยการลาดผ้าสีเหลือง. คำที่เหลือมีนัยที่กล่าวมาแล้ว
|
|
48,0047,018,ในหนหลังทั้งนั้น.
|
|
48,0047,019,<I>จบอรรถกถาตติยปีฐวิมาน</I>
|
|
|