Book,Page,LineNumber,Text
25,0026,001,<H1>๙. ปฐมอายุสูตร</H1>
25,0026,002,<H1>ว่าด้วยอายุน้อย</H1> 
25,0026,003,[๔๔๐]   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้  :- 
25,0026,004,สมัยหนึ่ง   พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ อยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน     อัน
25,0026,005,เป็นสถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแต   กรุงราชคฤห์.
25,0026,006,ณ  ที่นั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า   ดูก่อนภิกษุ
25,0026,007,ทั้งหลาย  ดังนี้.
25,0026,008,ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว.
25,0026,009,พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  อายุของมนุษย์ทั้ง
25,0026,010,หลายนี้น้อยนัก  จำต้องไปสู่สัมปรายภพ  ควรทำกุศล  ควรประพฤติพรหมจรรย์
25,0026,011,สัตว์ผู้เกิดมาแล้วจะไม่ตายไม่มี    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  คนที่เป็นอยู่นาน  ย่อม
25,0026,012,เป็นอยู่ได้เพียงร้อยปี  หรือจะอยู่เกินไปได้บ้าง  ก็มีน้อย.
25,0026,013,[๔๔๑]  ครั้งนั้น    มารผู้มีบาปได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า    แล้ว
25,0026,014,ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า
25,0026,015,<B>อายุของมนุษย์ทั้งหลายยืนยาว  คนดี
25,0026,016,ไม่ควรดูหมิ่นอายุนั้นเลย ควรประพฤติดุจ
25,0026,017,เด็กอ่อนที่เอาแต่กินนม ฉะนั้น  ไม่มีมัจจุ-
25,0026,018,มาดอก.</B>
25,0026,019,[๔๔๒]  ครั้งนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า    นี่มารผู้มีบาป
25,0026,020,จึงได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า
25,0026,021,<B>อายุของมนุษย์ทั้งหลายน้อย    คนดี 
25,0026,022,ควรดูหมิ่นอายุนั้นเสีย   ควรประพฤติดุจคน</B>