Book,Page,LineNumber,Text
42,0004,001,<H2>๙.  ปาปวรรควรรณนา</H2>
42,0004,002,<H1>๑. เรื่องพราหมณ์ชื่อจูเฬกสาฎก   [๙๕]</H1>
42,0004,003,<H2>ข้อความเบื้องต้น</H2>
42,0004,004,พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพราหมณ์ ชื่อ
42,0004,005,"จูเฬกสาฎก ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ""อภิตฺถเรถ  กลฺยาเณ ""   เป็นต้น.  "
42,0004,006,<H2>พราหมณ์และพราหมณีผลัดกันไปฟังธรรม</H2>
42,0004,007,ความพิสดารว่า ในการแห่งพระวิปัสสีทศพล ได้มีพราหมณ์คนหนึ่ง
42,0004,008,ชื่อมหาเอกสาฎก.   แต่ในกาลนี้    พราหมณ์นี้ได้เป็นพราหมณ์  ชื่อจูเฬก
42,0004,009,สาฎกในเมืองสาวัตถี.     ก็ผ้าสาฎกสำหรับนุ่งของพราหมณ์นั้นมีผืนเดียว.
42,0004,010,แม้ของนางพราหมณีก็มีผืนเดียว.   ทั้งสองคนมีผ้าห่มผืนเดียวเท่านั้น.   ใน
42,0004,011,เวลาไปภายนอก   พราหมณ์หรือพราหมณีย่อมห่มผ้าผืนนั้น.   ภายหลังวัน
42,0004,012,"หนึ่ง    เมื่อเขาประกาศการฟังธรรมในวิหาร    พราหมณ์กล่าวว่า  ""นาง"
42,0004,013,เขาประกาศการฟังธรรม.        เจ้าจักไปสู่สถานที่ฟังธรรมในกลางวัน หรือ
42,0004,014,"กลางคืน ?   เพราะเราทั้งสองไม่อาจไปพร้อมกันได้    เพราะไม่มีผ้าห่ม"""
42,0004,015,"พราหมณีตอบว่า   ""นาย  ฉันจักไปในกลางวัน""  แล้วได้ห่มผ้าสาฎกไป."
42,0004,016,<H2>พราหมณ์คิดบูชาธรรมด้วยผ้าสาฎกที่ห่มอยู่</H2>
42,0004,017,พราหมณ์ยับยั้งอยู่ในเรือนตลอดวัน      ต่อกลางคืนจึงได้ไปนั่งฟัง
42,0004,018,ธรรมทางด้านพระพักตร์พระศาสดา.    ครั้งนั้น    ปีติ<SUP>๑</SUP> ๕ อย่างซาบซ่าน