Book,Page,LineNumber,Text
01,0004,001,ราคะ  โทสะ  โมหะ  เรากล่าวความขาดสูญแห่งสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง
01,0004,002,นี้แล  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมกล่าวความขาดสูญ        ดังนี้  ชื่อว่า
01,0004,003,กล่าวถูก  แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
01,0004,004,ว.  ท่านพระโคดมช่างรังเกียจ.  
01,0004,005,ภ.  มีอยู่จริง    ๆ    พราหมณ์     เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดม
01,0004,006,ช่างรังเกียจ  ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะเรารังเกียจกายทุจริต   วจีทุจริต  
01,0004,007,มโนทุจริต   เรารังเกียจความถึงพร้อมแห่งสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง
01,0004,008,นี้แล เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า  พระสมณโคดมช่างรังเกียจ  ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก  
01,0004,009,แต่ไม่ใช่เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว
01,0004,010,ว.  ท่านพระโคดมช่างกำจัด
01,0004,011,ภ.  มีอยู่จริง   ๆ   พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า   พระสมณโคดม
01,0004,012,ช่างกำจัด  ดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก   เพราะเราแสดงธรรมเพื่อกำจัด    ราคะ    โทสะ  
01,0004,013,โมหะ   แสดงธรรมเพื่อกำจัดสภาพที่เป็นบาปอกุศลหลายอย่าง นี้แล เหตุที่
01,0004,014,เขากล่าวหาเราว่า    พระสมณโคดมช่างจำกัด   ดังนี้  ชื่อว่ากล่าวถูก   แต่ไม่ใช่
01,0004,015,เหตุที่ท่านมุ่งกล่าว.
01,0004,016,ว.  ท่านพระโคดมช่างเผาผลาญ
01,0004,017,ภ.  มีอยู่จริง  ๆ   พราหมณ์  เหตุที่เขากล่าวหาเราว่า     พระสมณโคดม
01,0004,018,ช่างเผาผลาญ   ดังนี้   ชื่อว่ากล่าวถูก  เพราะเรากล่าวธรรมที่เป็นบาปอกุศล  
01,0004,019,คือ กายทุจริต   วจีทุจริต   มโนทุจริต  ว่าเป็นธรรมที่ควรเผาผลาญ   ธรรมที่
01,0004,020,เป็นบาปอกุศลซึ่งควรเผาผลาญ  อันผู้ใดละได้แล้ว  ตัดรากขาดแล้ว  ทำให้เป็น
01,0004,021,เหมือนตาลยอดด้วน  ทำไม่ให้มีในภายหลัง       มีไม่เกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา  
01,0004,022,เรากล่าวผู้นั้นว่าเป็นคนช่างเผาผลาญพราหมณ์  ธรรมทั้งหลายที่เป็นบาป-