Book,Page,LineNumber,Text
06,0039,001,<H1>พุทธปริวิตกกถา</H1>
06,0039,002,[๑๐]   ครั้งนั้น     พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงดำริว่า     เราจะพึงแสดง
06,0039,003,ธรรมแก่ใครก่อนหนอ    ใครจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้ฉับพลัน  ครั้นแล้วทรงพระ-
06,0039,004,ดำริต่อไปว่าอาฬารดาบสกาลามโคตรนี้แล   เป็นผู้ฉลาด  เฉียบแหลม   มีปัญญา
06,0039,005,มีธุลีคือกิเลสในจักษุน้อยเป็นปรกติมานาน    ถ้ากระไร     เราพึงแสดงธรรมแก่
06,0039,006,อาฬารดาบสกาลามโคตรก่อน  เธอจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้ฉับพลัน ทีนั้น  เทพดา
06,0039,007,อันตรธานมากราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า   อาฬารดาบสกาลามโคตร  สิ้นชีพ
06,0039,008,ได้ ๗ วันแล้ว   พระพุทธเจ้าข้า   แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ทรงทราบว่า  อาฬาร
06,0039,009,คาบสกาลามโคตรสิ้นชีพได้  ๗  วันแล้ว    จึงทรงพระดำริว่าอาฬารดาบสกาลาม
06,0039,010,โคตรเป็นผู้มีความเสื่อมใหญ่      เพราะถ้าเธอได้ฟังธรรมนี้จะพึงรู้ทั่วถึงได้
06,0039,011,ฉับพลัน.
06,0039,012,ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงพระดำริว่า  เราจะพึงแสดงธรรม
06,0039,013,แก่ใครก่อนหนอ  ใครจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้ฉับพลัน   ครั้นแล้วทรงพระดำริต่อ
06,0039,014,ไปว่าอุทกดาบสรามบุตรนี้แลเป็นผู้ฉลาดเฉียบแหลม    มีปัญญา    มีธุลีคือกิเลส
06,0039,015,ในจักษุน้อยเป็นปรกติมานาน   ถ้ากระไร    เราพึงแสดงธรรมแก่อุทกดาบสราม
06,0039,016,บุตรก่อนเธอจักรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้ฉับพลัน  ทีนั้น  เทพดาอันตธานมากราบทูล
06,0039,017,พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า  อุทกดาบสรามบุตรสิ้นชีพเสียวานนี้แล้ว  พระพุทธเจ้าข้า
06,0039,018,แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ทรงทราบว่า    อุทกดาบสรามบุตรสิ้นชีพเสียวานนี้แล้ว
06,0039,019,จึงทรงพระดำริว่าอุทกดาบสรามบุตรนี้    เป็นผู้มีความเสื่อมใหญ่    เพราะถ้าเธอ
06,0039,020,ได้ฟังธรรมนี้   จะพึงรู้ทั่วถึงได้ฉับพลัน.