Book,Page,LineNumber,Text 15,0009,001,มหาวัน ในเมืองเวสาลี สมัยนั้น นักบวชเปลือยคนหนึ่งชื่อกฬาร- 15,0009,002,มัชฌกะอยู่ที่วัชชีคามในเมืองเวสาลี. เป็นผู้เลิศด้วยลาภและยศ. เขาได้ 15,0009,003,สมาทานข้อวัตร ๗ ข้อ คือ 15,0009,004,๑. เราพึงเปลือยกาย ไม่นุ่งห่มผ้าตลอดชีวิต. 15,0009,005,๒. เราพึงประพฤติพรหมจรรย์ ไม่เสพเมถุนตลอดชีวิต 15,0009,006,๓. เราพึงดื่มสุราและบริโภคเนื้อสัตว์ดำรงชีพอยู่ ไม่ 15,0009,007,บริโภคข้าวและขนมตลอดชีวิต. 15,0009,008,๔. เราไม่พึงล่วงเกินอุเทนเจดีย์ ซึ่งอยู่ทางทิศบูรพรเมือง 15,0009,009,เวสาลี. 15,0009,010,๕. เราไม่พึงล่วงเกินโคตมเจดีย์ ซึ่งอยู่ทางทิศทักษิณ 15,0009,011,เมืองเวสาลี. 15,0009,012,๖. เราไม่พึงล่วงเกินสัตตัมพเจดีย์ ซึ่งอยู่ทางทิศปัจฉิม 15,0009,013,เมืองเวสาลี. 15,0009,014,๗. เราไม่พึงล่วงเกินพหุปุตตกเจดีย์ อยู่ทางทิศอุดร 15,0009,015,เมืองเวสาลี. 15,0009,016,เพราะการสมาทานข้อวัตรทั้ง ๗ นี้ เขาจึงเป็นผู้เลิศด้วยลาภ 15,0009,017,และยศ อยู่ที่วัชชีคาม. ครั้งนั้น โอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะ ได้เข้าไป 15,0009,018,หานักบวชเปลือยชื่อกฬารมัชฌกะ แล้วถามปัญหากะเขา. เขาถูก 15,0009,019,ถามปัญหาแล้ว ไม่สามารถแก้ปัญหาของโอรสเจ้าลิจฉวีสุนักขัตตะให้ 15,0009,020,ถูกต้องได้ จึงแสดงความโกรธ โทสะ และความไม่แช่มชื่นให้ปรากฏ 15,0009,021,ออกมา. ครั้งนั้น โอรสเจ้าลิจฉวีชื่อสุนักขัตตะได้คิดว่า ตนได้รุกราน 15,0009,022,สมณะผู้เป็นพระอรหันต์ที่ดี การกระทำเช่นนั้นอย่าได้มีแก่เรา เพื่อ 15,0009,023,ไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูลและทุกข์ชั่วกาลนาน. ครั้งนั้น โอรสเจ้าลิจฉวี 15,0009,024,ชื่อสุนักขัตตะได้เข้ามาหาเรา ถวายอภิวาท แล้วนั่ง ณ ที่ควรข้างหนึ่ง