Book,Page,LineNumber,Text
16,0013,001,<B>มหาบุรุษผู้เป็นคฤหัสถ์เท่านั้น  ถึงพระมหาบุรุษ
16,0013,002,ออกทรงผนวชก็ย่อมได้ของควรเคี้ยว    และ
16,0013,003,ของควรบริโภคนั้นเหมือนกัน     พระองค์ได้
16,0013,004,ของควรเคี้ยว   และควรบริโภคมีรสอันสูงสุด
16,0013,005,บัณฑิตทั้งหลายกล่าวแล้วว่า    พระองค์เป็นผู้
16,0013,006,ตัดกิเลสเป็นเครื่องผูกพันของคฤหัสถ์ทั้งปวง
16,0013,007,เสีย.</B>
16,0013,008,[๑๔๐]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     ตถาคตเคยเป็นมนุษย์ในชาติก่อน
16,0013,009,ภพก่อน   กำเนิดก่อน   เป็นผู้สงเคราะห์ประชาชนด้วยสังคหวัตถุ   ๔   คือ
16,0013,010,ด้วยการให้ ด้วยการกล่าวคำเป็นที่รัก  ด้วยการประพฤติตนให้เป็นประโยชน์
16,0013,011,ด้วยความเป็นผู้มีตนเสมอ.    ตถาคตย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์    เบื้องหน้า
16,0013,012,แต่ตายเพราะกายแตกเพราะกรรมนั้นอันตนทำ  สั่งสม  พอกพูน  ไพบูลย์.
16,0013,013,ครั้นจุติจากโลกสวรรค์นั้นเแล้ว     มาสู่ความเป็นอย่างนี้ย่อมได้ซึ่งมหาปุริส-
16,0013,014,ลักษณะ   ๒   ประการเหล่านี้    คือ   ฝ่าพระหัตถ์และฝ่าพระบาทอ่อนนุ่ม ๑
16,0013,015,พระหัตถ์และพระบาทมีลายดังตาข่าย   ๑.   พระมหาบุรุษสมบูรณ์ด้วยพระ
16,0013,016,ลักษณะทั้งสองนั้น  ถ้าอยู่ครองเรือนจะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ  ฯลฯ  เมื่อ
16,0013,017,เป็นพระราชาจะได้อะไร   เมื่อเป็นพระราชาจะได้ผลข้อนี้  คือ  มีบริวารชน
16,0013,018,อันพระองค์สงเคราะห์แล้วเป็นอย่างดี   บริวารชนที่พระองค์สงเคราะห์แล้ว
16,0013,019,เป็นอย่างดีนั้น  เป็นพราหมณ์  เป็นคฤหบดี  เป็นชาวนิคม  เป็นชาวชนบท
16,0013,020,เป็นโหราจารย์    เป็นมหาอำมาตย์    เป็นกองทหาร    เป็นนายประตู   เป็น
16,0013,021,อำมาตย์   เป็นบริษัท     เป็นเจ้า   เป็นเศรษฐี   เป็นกุมาร   ฯลฯ   เมื่อพระ