Book,Page,LineNumber,Text
16,0044,001,<H1>อรรถกถาลักขณสูตร</H1>  
16,0044,002,<B>ลักขณสูตร</B>มีคำเริ่มต้นว่า  ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้วอย่างนี้.
16,0044,003,ต่อไปนี้จะพรรณนาบทที่ยากในลักขณสูตรนั้น บทว่า <B>ทวตฺตึสีมานิ</B>
16,0044,004,ตัดบทเป็น <B>ทวตฺตึส  อิมานิ</B>  บทว่า  <B>มหาปุริสลกฺขณานิ</B>  ความว่า  ความ
16,0044,005,ปรากฏแห่งมหาบุรุษนิมิตแห่งมหาบุรุษ  เป็นเหตุให้รู้ว่า  นี้คือมหาบุรุษ. บท
16,0044,006,เป็นอาทิว่า <B>พระมหาบุรุษ ประกอบด้วยมหาปุริสลักษณะ เหล่าใด</B> ดังนี้ 
16,0044,007,พึงทราบโดยนัยที่พิสดารแล้วในมหาปทาน   เพราะเหตุไร  ท่านจึงกล่าวว่า
16,0044,008,พวกฤษีแม้ในภายนอกก็ยังทรงจำมหาปุริสลักษณะของพระมหาบุรุษ ๓๒
16,0044,009,เหล่านี้ ได้  แต่พวกฤษีเหล่านั้นย่อมไม่รู้ว่า  เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก
16,0044,010,ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์   เพราะกรรมที่ตนทำสั่งสมพอกพูนไพบูลย์ไว้...
16,0044,011,ครั้นจุติจากโลกสวรรค์นั้นแล้วมาสู่ความเป็นอย่างนี้      ย่อมได้มหาปุริส-
16,0044,012,ลักษณะนี้ดังนี้       เพราะอนุรูปแก่เรื่องนี้เกิดขึ้น   ด้วยว่า   สูตรนี้    มีเรื่อง
16,0044,013,เกิดขึ้นของสูตรนั้น ตั้งขึ้นที่ไหน ตั้งขึ้นในระหว่างพวกมนุษย์ภายในบ้าน.
16,0044,014,ได้ยินว่า  ในครั้งนั้น   ชาวเมืองสาวัตถี   นั่งประชุมสนทนากันใน
16,0044,015,บ้านที่ประตูบ้านและที่หอนั่งเป็นต้น    ของตนของตนว่า    พระวรกายของ
16,0044,016,พระผู้มีพระภาคเจ้าสมบูรณ์ด้วยอนุพยัญชนะ ๘๐     มีพระรัศมีแผ่ออกจาก
16,0044,017,พระวรกายวาหนึ่ง มหาปุริสลักษณะ ๓๒ เมื่อเปล่งพระรัศมีมีสี  ๖ ประการ
16,0044,018,ฉายแสงจากข้างนี้  ข้างนี้    ย่อมงามเหลือเกินประดุจดอกไม้สวรรค์แย้มบาน
16,0044,019,ทั้งหมด     ประดุจสวนดอกบัวที่แย้มกลีบ     ประดุจเสาระเนียดวิจิตรด้วย
16,0044,020,แก้วต่าง ๆ     ประดุจท้องฟ้าซึ่งสะพรั่งด้วยดาวและพะยับแดด     มิได้บอก
16,0044,021,ว่าก็ลักษณะนี้ ของพระผู้มีพระภาคเจ้า เกิดขึ้นด้วยกรรมนี้    พระผู้มีพระภาค-