Book,Page,LineNumber,Text
17,0030,001,พระเถระจึงแสดงว่า  ในสมัยหนึ่ง   บรรดาสมัยที่แยกกาลออกเป็นปี   ฤดู  
17,0030,002,เดือน   ครึ่งเดือน   กลางคืน    กลางวัน    เวลาเช้า   เวลาเที่ยง   เวลาเย็น
17,0030,003,ยามต้น    ยามกลาง  ยามสุดท้าย  และครู่หนึ่งเป็นต้น.
17,0030,004,ในข้อนั้น      สูตรใด ๆ  ที่<B>พระผู้มีพระภาค</B>เจ้าตรัสไว้ในปี     ฤดู
17,0030,005,เดือน   ปักข์   ภาคกลางคืน   หรือภาคกลางวันใด ๆ ในบรรดาสมัยมีปี 
17,0030,006,เป็นต้นเหล่านั้น   สูตรนั้นทั้งหมด    พระเถระรู้ดี    คือกำหนดไว้ด้วยดี
17,0030,007,ด้วยปัญญา   แม้ก็จริง   ถึงอย่างนั้น    เพราะเหตุที่เมื่อท่านกล่าวอย่างนี้ว่า
17,0030,008,ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้วอย่างนี้    ในปีโน้น   ฤดูโน้น    เดือนโน้น    ปักข์โน้น
17,0030,009,ภาคกลางคืนโน้น      ภาคกลางวันโน้น     ใคร ๆ ไม่อาจจะทรงจำได้ง่าย
17,0030,010,ไม่สามารถจะแสดงเองหรือให้คนอื่นแสดงได้        และจะต้องพูดกันมาก
17,0030,011,ฉะนั้น     พระเถระจึงรวบรวมเนื้อความนั้นไว้ด้วยบทเดียวเท่านั้น     แล้ว
17,0030,012,กล่าวว่า    <B>เอกํ    สมยํ</B>    ดังนี้.
17,0030,013,อีกอย่างหนึ่ง  สมัยเหล่านี้ใด ของ<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>แยกประเภท
17,0030,014,กาลเวลาออกมากมาย     ที่ปรากฏชัดเหลือเกินในหมู่เทวดา     และมนุษย์
17,0030,015,เป็นต้นอย่างนี้คือ  สมัยเสด็จลงสู่พระครรภ์   สมัยประสูติ   สมัยเกิดความ
17,0030,016,สังเวช   สมัยเสด็จออกผนวช   สมัยทรงกระทำทุกกรกิริยา  สมัยชนะมาร
17,0030,017,สมัยตรัสรู้   สมัยอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน  สมัยเทศนา   สมัยเสด็จปรินิพพาน
17,0030,018,พระเถระแสดงว่า    สมัยหนึ่ง    กล่าวคือสมัยเทศนา  ในบรรดาสมัยเหล่า
17,0030,019,นั้น.
17,0030,020,อนึ่ง  ท่านพระเถระหมายเอาสมัยแห่งกิจที่ประกอบด้วยกรุณา  ใน
17,0030,021,บรรดาสมัยแห่งกิจที่ประกอบด้วยญาณ   และกรุณา    สมัยแห่งการปฏิบัติ 
17,0030,022,เพื่อประโยชน์คนอื่น  ในบรรดาสมัยแห่งการปฏิบัติเพื่อประโยชน์ตนและ