Book,Page,LineNumber,Text
20,0048,001,และสุข   เกิดแต่วิเวกอยู่   บรรลุทุติยฌาน    มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน   มี
20,0048,002,อุเบกขา    มีสติสัมปชัญญะ        และเสวยสุขด้วยนามกายเพราะปีติสิ้นไป    บรรลุ
20,0048,003,ตติยฌานที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า   ผู้ได้ฌานนี้    เป็นผู้มีอุเบกขา  มีสติ
20,0048,004,อยู่เป็นสุข   บรรลุจตุตถฌาน   ไม่มีทุกข์   ไม่มีสุข   เพราะละสุขละทุกข์   และ
20,0048,005,ดับโสมนัส   โทมนัสก่อน ๆ ได้   มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่    ดูก่อน
20,0048,006,มหานาม   อย่างนี้แล   อริยสาวกชื่อว่าเป็นผู้ได้ฌานทั้ง  ๔  อันเป็นธรรมอาศัย
20,0048,007,ซึ่งจิตอันยิ่ง   เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในทิฏฐธรรมตามความปรารถนา   เป็นผู้ได้
20,0048,008,โดยไม่ยาก   ไม่ลำบาก.                                                                    
20,0048,009,<H2>เสขปฏิปทา</H2>
20,0048,010,[๓๓]   ดูก่อนมหานาม   เพราะอริยสาวกเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลอย่างนี้ 
20,0048,011,คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลายอย่างนี้  รู้จักประมาณในโภชนะอย่างนี้  ประ-
20,0048,012,กอบความเพียรเครื่องดื่มอย่างนี้    ประกอบด้วยสัปปุริสธรรม ๗ อย่างนี้    เป็น
20,0048,013,ผู้ได้ฌานทั้ง  ๔    อันเป็นธรรมอาศัยซึ่งจิตอันยิ่ง    เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขใน
20,0048,014,ทิฏฐธรรมตามความปรารถนา  เป็นผู้ได้โดยไม่ยาก  ไม่ลำบาก อย่างนี้   บัณฑิต
20,0048,015,จึงกล่าวอริยสาวกนี้ว่า    เป็นผู้มีเสขปฏิปทา    ถึงพร้อมด้วยคุณธรรมซึ่งเป็นดุจ
20,0048,016,ฟองไก่ที่ไม่เน่า    ควรจะชำแรกกิเลส    ควรจะตรัสรู้    ควรจะบรรลุธรรมอัน
20,0048,017,ปลอดโปร่งจากกิเลสเครื่องประกอบ  ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า.     
20,0048,018,ดูก่อนมหานาม  เปรียบเหมือนฟองไก่ ๘ ฟอง  ๑๐ ฟอง  หรือ ๑๒ ฟอง
20,0048,019,ฟองไก่เหล่านั้น   แม่ไก่นอนทับ   กก   อบให้ได้ไออุ่นดีแล้ว   ถึงแม่ไก่นั้นจะ
20,0048,020,ไม่เกิดความปรารถนาอย่างนี้ว่า     ขอลูกไก่เหล่านี้พึงทำลายเปลือกไข่ด้วยปลาย
20,0048,021,เล็บเท้า     หรือด้วยจงอยปาก     ออกได้โดยสะดวกเถิด   ดังนี้      ลูกไก่ภายใน