Book,Page,LineNumber,Text
21,0031,001,อาสนะถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า    ทำประทักษิณแล้ว    เก็บเสนาสนะถือ
21,0031,002,บาตรและจีวรหลีกจาริกไปทางถุลลโกฏฐิตนิคม   จาริกไปโดยลำดับ   บรรลุถึง
21,0031,003,ถุลลโกฏฐิตนิคมแล้ว.
21,0031,004,[๔๓๕]  ได้ยินว่า  ท่านพระรัฐปาละพักอยู่ ณ พระราชอุทยาน   ชื่อ
21,0031,005,มิคาจีระของพระเจ้าโกรัพยะในถุลลโกฏฐิตนิคมนั้น.    ครั้งนั้นเวลาเช้า    ท่าน
21,0031,006,พระรัฐปาละนุ่งแล้ว       ถือบาตรและจีวรเข้าไปบิณฑบาตยังถุลลโกฏฐิตนิคม.
21,0031,007,เมื่อเที่ยวบิณฑบาตในถุลลโกฏฐิตนิคมตามลำดับตรอก  ได้เข้าไปยังนิเวศน์ของ
21,0031,008,บิดาท่าน.   สมัยนั้น    บิดาของท่านพระรัฐปาละ  กำลังให้ช่างกัลบกสางผมอยู่ที่
21,0031,009,ซุ้มประตูกลาง      ได้เห็นท่านพระรัฐปาละกำลังมาแต่ไกล      แล้วได้กล่าวว่า
21,0031,010,พวกสมณะศีรษะโล้นเหล่านี้        บวชบุตรคนเดียวผู้เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา.
21,0031,011,ครั้งนั้น ท่านพระรัฐปาละไม่ได้การให้  ไม่ได้คำตอบที่บ้านบิดาของท่าน  ที่แท้
21,0031,012,ได้แต่คำด่าเท่านั้น.
21,0031,013,<H1>บอกเรื่องพระรัฐปาละ</H1>
21,0031,014,[๔๓๖]  สมัยนั้น  ทาสีแห่งญาติของท่านพระรัฐปาละปรารถนาจะเอา
21,0031,015,ขนมกุมมาสที่บูดไปทิ้ง.  ท่านพระรัฐปาละได้กล่าวกะทาสีของญาตินั้นว่า  ดูก่อน
21,0031,016,น้องหญิง  ถ้าสิ่งนั้นจำต้องทิ้ง   จงใส่ในบาตรของฉันนี้เถิด.   ทาสีของญาติเมื่อ
21,0031,017,เทขนมกุมมาสที่บูดนั้นลงในบาตรของท่านพระรัฐปาละ จำนิมิตแห่งมือเท้าและ
21,0031,018,เสียงได้    แล้วได้เข้าไปหามารดาของท่านรัฐปาละ    แล้วได้กล่าวว่า   เดชะคุณ
21,0031,019,แม่เจ้า   แม่เจ้าพึงทราบว่า   รัฐปาละลูกเจ้ามาแล้ว.
21,0031,020,มารดาท่านพระรัฐปาละกล่าวว่า   แม่คนใช้   ถ้าเจ้ากล่าวจริง    ฉันจะ
21,0031,021,ทำเจ้าไม่ให้เป็นทาสี.
21,0031,022,ลำดับนั้น      มารดาของท่านพระรัฐปาละเข้าไปหาบิดาถึงที่อยู่แล้วได้
21,0031,023,กล่าวว่า  เดชะท่านคฤหบดี   ท่านพึงทราบว่า  ได้ยินว่ารัฐปาลกุลบุตรมาถึงแล้ว.