Book,Page,LineNumber,Text
28,0029,001,แม้สุขเวทนา    ทุกขเวทนา    หรืออทุกขมสุขเวทนาที่เกิดเพราะจักษุสัมผัส 
28,0029,002,เป็นปัจจัย      ก็เป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง      ควรกำหนดรู้แล้วละเสีย  ฯลฯ     ใจ
28,0029,003,ธรรมารมณ์   มโนวิญญาณ   มโนสัมผัส  เป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง   ควรกำหนดรู้
28,0029,004,แล้วละเสีย   แม้สุขเวทนา   ทุกขเวทนา   หรืออทุกขมสุขเวทนา  ที่เกิดขึ้น
28,0029,005,เพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย    ก็เป็นสิ่งที่ควรรู้ยิ่ง   ควรกำหนดรู้แล้วละเสีย
28,0029,006,นี้เป็นธรรมสำหรับรู้ยิ่ง  กำหนดรู้แล้วละสิ่งทั้งปวงเสีย ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
28,0029,007,อันนี้แล   เป็นธรรมสำหรับรู้ยิ่ง   กำหนดรู้แล้วละสิ่งทั้งปวง.
28,0029,008,<I>จบ  ทุติยปหานสูตรที่  ๓</I>
28,0029,009,<h1>อรรถกถาทุติยปหานสูตรที่ ๓</h1>
28,0029,010,ในทุติยปหานสูตรที่  ๓  นี้มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้
28,0029,011,บทว่า    <B>สพฺพํ   อภิญฺา  ปริญฺา  ปหานาย</B>    ได้แก่เพื่อรู้ยิ่ง
28,0029,012,กำหนดรู้แล้วละสิ่งทั้งปวง.   บทว่า   <B>อภิญฺา  ปรริญฺา  ปหาตพฺพ</B>ํ   ได้แก่
28,0029,013,รู้ยิ่งกำหนดรู้แล้วละเสีย.   บทที่เหลือพึงทราบตามนัยที่กล่าวแล้วนั้นแล.  
28,0029,014,<I>จบ  อรรถกถาทุติยปหานสูตรที่  ๓</I>
28,0029,015,<h1>๔.  ปฐมปริชานสูตร</h1>
28,0029,016,<h2>ว่าด้วยผู้ยังไม่รู้ยิ่งย่องละสิ่งทั้งปวงไม่ได้</h2>
28,0029,017,[๒๗]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ผู้ที่ยังไม่รู้ยิ่ง  ยังไม่กำหนดรู้  ยังไม่
28,0029,018,คลายกำหนัด    ยังละไม่ได้ซึ่งสิ่งทั้งปวง   ยังไม่เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์   ดูก่อน
28,0029,019,ภิกษุทั้งหลาย    ก็สิ่งทั้งปวงคืออะไร.     บุคคลผู้ยังไม่รู้ยิ่ง    ยังไม่กำหนดรู้
28,0029,020,ยังไม่คลายกำหนัด ยังละไม่ได้  ยังไม่เป็นผู้ควรสิ้นทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย