Book,Page,LineNumber,Text
30,0026,001,เป็นธรรมเอกผุดขึ้น   ไม่มีวิตก    ไม่มีวิจาร    เพราะวิตกวิจารสงบไป   มีปีติ
30,0026,002,และสุขเกิดแต่สมาธิอยู่   เธอมีอุเบกขา   มีสติ   มีสัมปชัญญะ    เสวยสุขด้วยนาม
30,0026,003,กาย    เพราะปีติสิ้นไป   บรรลุตติยฌานที่พระอริยเจ้าทั้งหลายสรรเสริญว่า   ผู้
30,0026,004,ได้ฌานนี้เป็นผู้มีอุเบกขา  มีสติ   อยู่เป็นสุข   เธอบรรลุจตุตถฌาน  ไม่มีทุกข์
30,0026,005,ไม่มีสุข   เพราะละสุข   ละทุกข์   และดับโสมนัสก่อน ๆ ได้  มีอุเบกขาเป็นเหตุ
30,0026,006,ให้สติบริสุทธิ์อยู่   นี้เรียกว่า   สัมมาสมาธิ.
30,0026,007,<I>จบวิภังคสูตรที่  ๘</I>
30,0026,008,<h1>อรรถกถาวิภังคสูตร</h1>
30,0026,009,พึงทราบวินิจฉัยใน<B>วิภังคสูตรที่   ๘.</B>
30,0026,010,บทว่า   <B>กตมา  จ  ภิกฺขเว  สมฺมาทิฏฺ€ิ</B>  ความว่า   พระผู้มีพระ-
30,0026,011,ภาคเจ้า   ทรงจำแนกมรรคอันประกอบด้วยองค์  ๘ โดยปริยายนั้นแล้ว      ทรง
30,0026,012,เริ่มเทศนานี้   เหมือนทรงประสงค์จะจำแนกโดยปริยายอื่นอีก.
30,0026,013,ในบทเหล่านั้น  บทว่า   <B>ทุกฺเข   าณํ</B>   ความว่า   ญาณอื่นเกิดขึ้น
30,0026,014,ด้วยอาการ  ๔  ด้วยสามารถการฟัง  ๑ การพิจารณารอบคอบ ๑  การแทงตลอด ๑
30,0026,015,การพิจารณา   ๑.    แม้ในสมุทัยก็มีนัยนี้เหมือนกัน.     ส่วนในสองบทที่เหลือ
30,0026,016,(นิโรธและมรรค)    ญาณ ๓ อย่างเท่านั้น    ย่อมควรเพราะการพิจารณาไม่มี
30,0026,017,กัมมัฏฐานในสัจจะ ๔ นี้    พระองค์ทรงแสดงแล้วด้วยบทว่า    <B>ทุกฺเข  าณํ</B> 
30,0026,018,เป็นต้นด้วยอาการอย่างนี้.
30,0026,019,ในบทเหล่านั้น   สัจจะ ๒ ข้างต้น      เป็นวัฏฏะ     ๒  ข้างปลายเป็น
30,0026,020,วิวัฏฏะ   ในวัฏฏะและวิวัฏฏะเหล่านั้น   ความยึดมั่นในกัมมัฏฐานของภิกษุมีใน