Book,Page,LineNumber,Text
35,0036,001,ในคาถา  พึงทราบวินิจฉัยดังต่อไปนี้  บทว่า   <B>เคหนิสฺสิตํ</B>   ได้แก่   
35,0036,002,อาศัยกิเลส.   บทว่า   <B>โมหเนยฺเยสุ</B>   ได้แก่  ในอารมณ์ที่ให้เกิดความหลง.
35,0036,003,บทว่า <B>อภพฺโพ</B> ได้แก่ไม่เป็นดังภาชนะที่รองรับ.  บทว่า   <B>ผุฏฺ€ํ   สมฺโพธิ
35,0036,004,มุตฺตมํ</B>  ได้แก่  เพื่อสัมผัสอุดมญาณกล่าวคือ  พระอรหัต.
35,0036,005,<I>จบอรรถกถาจารสูตรที่  ๑</I>
35,0036,006,<h1>๒.   สีลสูตร</h1>
35,0036,007,<h2> ว่าด้วยปริสุทธิศีล  ๔</h2>
35,0036,008,[๑๒]    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย       ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้มีศีลถึงพร้อมมี
35,0036,009,ปาฏิโมกข์ถึงพร้อมอยู่เถิด  จงสำรวมในปาฏิโมกข์   ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและ
35,0036,010,โคจร     มีปรกติเห็นภัยในโทษมาตรว่าน้อย      สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบท
35,0036,011,ทั้งหลายเถิด    เมื่อท่านทั้งหลายมีศีลถึงพร้อมมีปาฏิโมกข์ถึงพร้อมอยู่   สำรวม
35,0036,012,ในปาฏิโมกข์  ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร   มีปรกติเห็นภัยให้โทษมาตรว่า
35,0036,013,น้อย  สมาทานศึกษาในสิกขาบททั้งหลายอยู่.  อะไรเป็นกิจที่จะพึงทำต่อไป   ?
35,0036,014,ภิกษุทั้งหลาย     ถ้าเมื่อภิกษุเดินอยู่ก็ดี    ยืนอยู่ก็ดี    นั่งอยู่ก็ดี
35,0036,015,นอนอยู่ไม่หลับก็ดี  อภิชฌาปราศไป  พยาบาทปราศไป  ถีนมิทธะ   อุทธัจจะ
35,0036,016,กุกกุจจะ   วิจิกิจฉา   ภิกษุก็ละได้   ความเพียรทำไม่ย่อหย่อน   สติตั้งมั่นไม่
35,0036,017,ฟั่นเฟือน    กายรำงับไม่กระสับกระส่าย    จิตเป็นสมาธิแน่วแน่    ภิกษุเดินอยู่
35,0036,018,เป็นอย่างนี้ก็ดี    ยืนอยู่เป็นอย่างนี้ก็ดี   นั่งอยู่เป็นอย่างนี้ก็ดี    นอนอยู่ไม่หลับ
35,0036,019,เป็นอย่างนี้ก็ดี  เราเรียกว่า   <B>ผู้มีอาตาปะ    มีโอตตัปปะ</B>   มีความเพียรอัน
35,0036,020,ทำแล้ว   มีใจเด็ดเดี่ยวเนืองนิตย์.