Book,Page,LineNumber,Text
40,0027,001,"เปลื้องผ้ากาสายะเสียแล้ว  นุ่งห่มอย่างคฤหัสถ์พูดว่า  ""ท่านผู้เจริญ   เมื่อก่อน"
40,0027,002,กระผมเป็นสามเณร  แต่เดี๋ยวนี้กระผมกลับเป็นคฤหัสถ์แล้ว.  อนึ่ง กระผม
40,0027,003,เมื่อบวชก็ไม่ได้บวชด้วยศรัทธา      บวชเพราะกลัวแต่อันตรายในหนทาง
40,0027,004,"ขอท่านมาไปด้วยกันเถิด."""
40,0027,005,"พระเถระพูดว่า   "" ผู้มีอายุ    คฤหัสถ์ชั่วก็ดี    สมณะชั่วก็ดี    ก็ชั่ว"
40,0027,006,ทั้งนั้น;   เธอแม้ตั้งอยู่ในความเป็นสมณะแล้ว     ไม่อาจเพื่อทำคุณเพียงแต่
40,0027,007,"ศีลให้บริบูรณ์  เป็นคฤหัสถ์  จักทำความดีงามชื่ออะไรได้,   ธุระด้วยการ"
40,0027,008,"ที่คนชั่วเช่นเธอจับปลายไม้เท้าของเรา  ไม่ต้องมี."""
40,0027,009,"นายปาลิตะตอบว่า ""ท่านผู้เจริญ      หนทางมีอมนุษย์ชุมและท่าน"
40,0027,010,"ก็เสียจักษุ  จักอยู่ในที่นี้อย่างไรได้."""
40,0027,011,"ลำดับนั้น  พระเถระ   กล่าวกะเขาว่า    ""ผู้มีอายุ    เธออย่าได้คิด"
40,0027,012,"อย่างนั้นเลย,  เราจะนอนตายอยู่  ณ  ที่นี้ก็ดี   จะนอนพลิกกลับไปกลับมา"
40,0027,013,"ณ  ที่นี้ก็ดี  ขึ้นชื่อว่าการไปกับเธอย่อมไม่มี""  (ครั้นว่าอย่างนี้แล้ว)  ได้"
40,0027,014,กล่าวคาถาเหล่านี้ว่า
40,0027,015,"<B>""เอาเถิด,  เราเป็นผู้มีจักษุอันเสียแล้ว  มาสู่ทาง"
40,0027,016,"ไกลอันกันดาร    นอนอยู่     (ก็ช่าง)    จะไม่ไป,"
40,0027,017,เพราะความเป็นสหายในชนพาลย่อมไม่มี.   เอาเถิด
40,0027,018,เราเป็นผู้มีจักษุเสียแล้ว       มาสู่ทางไกลอันกันดาร
40,0027,019,"จักตายเสีย    จักไม่ไป,   เพราะความเป็นสหายใน"
40,0027,020,"ชนพาลย่อมไม่มี.""</B>"
40,0027,021,"นายปาลิตะ  ได้ยินคำนั้นแล้ว   เกิดความสังเวช   นึกว่า     ""เราทำ"
40,0027,022,"กรรมหนัก  เป็นไปโดยด่วน    ไม่สมควรหนอ""    ดังนี้แล้ว   กอดแขน"