Book,Page,LineNumber,Text
41,0010,001,เป็นดุจเข้าถึงความเป็นของที่ควรถือเอาได้ แก่บุคคลทั้งหลายผู้ยืนอยู่ ณ ที่
41,0010,002,"ไกล, ( แต่ ) เมื่อบุคคลเข้าไปใกล้ ย่อมปรากฏเป็นของว่างเปล่า เข้า "
41,0010,003,"ถึงความเป็นของถือเอาไม่ได้ฉะนั้น."""
41,0010,004,สองบทว่า มารสฺส ปปุปฺผกานิ เป็นต้น ความว่า ภิกษุผู้
41,0010,005,ขีณาสพ๑ ตัดวัฏฏะอันเป็นไปในไตรภูมิ๒ กล่าวคือพวงดอกไม้ของมาร
41,0010,006,เสียได้ ด้วยอริยมรรคแล้ว พึงถึงสถานที่ไม่เห็น คือที่อันไม่เห็น คือที่
41,0010,007,อันไม่เป็นวิสัยของมัจจุราช ได้แก่พระอมตมหานิพพาน.
41,0010,008,ในกาลจบคาถา พระเถระ บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา
41,0010,009,ทั้งหลายแล้ว ชมเชย สรรเสริญ ถวายบังคมพระสรีระของพระศาสดา
41,0010,010,ซึ่งมีพรรณดุจทองคำ มาแล้ว ดังนี้แล.
41,0010,011,เรื่องพระเถระผู้เจริญมรีจิกัมมัฏฐาน จบ.