Book,Page,LineNumber,Text
41,0047,001,พระศาสดา.  อย่างนั้น  ภิกษุทั้งหลาย. 
41,0047,002,ภิกษุ  น่าสังเวช !  ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายน้อย  ( จริง)  พระเจ้าข้า
41,0047,003,เช้าตรู่   นางอังคาสพวกข้าพระองค์   ตอนเย็น    ตายด้วยพยาธิที่เกิดขึ้น.
41,0047,004,พระศาสดา.    อย่างนั้น    ภิกษุทั้งหลาย    ชื่อว่า    ชีวิตของสัตว์
41,0047,005,ทั้งหลายน้อย   (จริง).   เหตุนั้นแล  มัจจุผู้กระทำซึ่งที่สุด   ยังสัตว์เหล่านี้
41,0047,006,ซึ่งไม่อิ่ม  ด้วยวัตถุกาม   และกิเลสกามนั่นแล   ให้เป็นไปในอำนาจของ
41,0047,007,"ตนแล้ว  ย่อมพาเอาสัตว์ที่คร่ำครวญ  ร่ำไรไป""    ดังนี้แล้ว     ตรัสพระ-"
41,0047,008,คาถานี้ว่า  :-
41,0047,009,๔.<B>ปุปฺผานิ  เหว  ปจินนฺตํ          พฺยาสตฺตมนสํ  นรํ
41,0047,010,อติตฺตํเยว   กาเมสุ              อนฺตโก   กุรุเต   วสํ ฯ
41,0047,011,"""มัจจุ   ผู้ทำซึ่งที่สุด     กระทำนระผู้มีใจข้องใน"
41,0047,012,อารมณ์ต่างๆ  เลือกเก็บดอกไม้อยู่เทียว   ผู้ไม่อิ่มใน
41,0047,013,"กามทั้งหลายนั่นแล  สู่อำนาจ.""</B>"
41,0047,014,<H2>แก้อรรถ</H2>
41,0047,015,บรรดาบทเหล่านั้น    บาทพระคาถาว่า    <B>ปุปฺผานิ   เหว   ปจินนฺตํ</B>  
41,0047,016,ความว่า   ผู้มัวเลือกเก็บดอกไม้คือกามคุณทั้งหลาย     อันเนื่องด้วยอัตภาพ
41,0047,017,และเนื่องด้วยเครื่องอุปกรณ์อยู่    เหมือนนายมาลาการ    เลือกเก็บดอกไม้
41,0047,018,ต่างชนิดอยู่ในสวนดอกไม้ฉะนั้น.
41,0047,019,บาทพระคาถาว่า   <B>พฺยาสตฺตมนสํ   นรํ</B>  ความว่า  ผู้มีจิตซ่านไปโดย
41,0047,020,อาการต่าง ๆ ในอารมณ์อันยังไม่ถึงแล้ว  ด้วยสามารถแห่งความปรารถนา
41,0047,021,ในอารมณ์ที่ถึงแล้ว   ด้วยสามารถแห่งความยินดี.