Book,Page,LineNumber,Text
41,0050,001,ก่อนแต่วันนั้น     เศรษฐีนั้นไปสู่พระราชมนเทียร     เพื่อบำรุงพระราชา 
41,0050,002,ทำการบำรุงพระราชาแล้ว   กลับมา  เห็นคนบ้านนอกคนหนึ่งถูกความหิว
41,0050,003,ครอบงำ  กำลังกินขนมกุมมาส   (ขนมเบื้อง)   ให้เกิดความกระหายใน
41,0050,004,"ขนมนั้นขึ้น  ไปสู่เรือนของตนแล้ว    คิดว่า  ""ถ้าเราบอกว่าเราอยากกิน"
41,0050,005,"ขนมเบื้อง '  ไซร้,   คนเป็นอันมากก็จัก    ( พากัน)    อยากกินกับเรา,"
41,0050,006,เมื่อเป็นอย่างนั้น  วัตถุเป็นอันมาก    มีงา    ข้าวสาร    เนยใส    น้ำอ้อย
41,0050,007,"เป็นต้น    ของเรา    ก็จักถึงความหมดไป.     เราจักไม่บอกแก่ใคร ๆ"""
41,0050,008,"ดังนี้แล้ว   อดกลั้นความอยากเที่ยวไป,    เมื่อเวลาล่วงไป ๆ  เขาผอมเหลือง"
41,0050,009,"ลงทุกที  มีตัวสะพรั่งด้วยเส้นเอ็น,   แต่นั้น    ไม่สามารถจะอดกลั้นความ"
41,0050,010,อยากไว้ได้    เข้าห้องแล้วนอนกอดเตียง.    เขาแม้ถึงความทุกข์อย่างนี้ก็ยัง
41,0050,011,ไม่บอกอะไร ๆ แก่ใคร ๆ เพราะกลัวเสียทรัพย์.
41,0050,012,<H2>ภรรยาเศรษฐีทอดขนมเบื้อง</H2>
41,0050,013,"ลำดับนั้น  ภรรยาเข้าไปหาเขาลูบหลังถามว่า  ""ท่านไม่สบายหรือ ?"
41,0050,014,"นาย."""
41,0050,015,เศรษฐี.  ความไม่สบายอะไร ๆ  ของฉันไม่มี.
41,0050,016,ภรรยา.   ก็พระราชากริ้วท่านหรือ ?
41,0050,017,เศรษฐี.  ถึงพระราชาก็ไม่กริ้วฉัน.
41,0050,018,ภรรยา.   เมื่อเป็นเช่นนั้น     ความไม่พอใจอะไร ๆ ที่พวกลูกชาย
41,0050,019,ลูกหญิงหรือปริชนมีทาสกรรมกรเป็นต้นกระทำแก่ท่าน   มีอยู่หรือ ?
41,0050,020,เศรษฐี.  แม้กรรมเห็นปานนั้นก็ไม่มี.
41,0050,021,ภรรยา.  ก็ท่านมีความอยากในอะไรหรือ ?