Book,Page,LineNumber,Text
46,0026,001,(๕) ฯลฯ ขออย่าให้มันมียศ ฯลฯ
46,0026,002,(๖) ฯลฯ ขออย่าให้มันมีเพื่อน ฯลฯ
46,0026,003,(๗) ฯลฯ เพราะกายแตกเบื้องหน้าแต่ตาย ขอให้มันเข้าถึงอบาย
46,0026,004,ทุคติ วินิบาต นรก ข้อนั้นเป็นเพราะเหตุไร ? ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ศัตรู
46,0026,005,ย่อมไม่ยินดีด้วยการไปสุคติของศัตรู (ของตน) ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุรุษ
46,0026,006,บุคคลขี้โกรธนี้ ถูกความโกรธครอบงำแล้ว มีความโกรธออกหน้า ย่อม
46,0026,007,ประพฤติทุจริตทางกาย ทางวาจา และทางใจ เขาครั้นประพฤติทุจริตทางกาย
46,0026,008,ทางวาจาและทางใจแล้ว เบื้องหน้าแต่การตายเพราะกายแตก เป็นผู้ถูกความ
46,0026,009,โกรธครอบงำแล้ว ก็ย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ดังนี้
46,0026,010,และแม้เมื่อพิจารณาโทษในความโกรธ โดยนัยมีอาทิอย่างนี้ว่า
46,0026,011,คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ คนโกรธ
46,0026,012,ย่อมไม่เห็นกรรม ความโกรธย่อมครอบงำ
46,0026,013,นรชนใด ความมืดบอดก็ย่อมมีแก่นรชนนั้น
46,0026,014,ในกาลนั้น สัตว์ทั้งหลายโกรธเพราะความ
46,0026,015,โกรธใดแล ย่อมเข้าถึงทุคติ ท่านผู้มีปัญญา
46,0026,016,เห็นแจ้งทั้งหลาย รู้ดีแล้วจึงละความโกรธ
46,0026,017,นั้นเสีย.
46,0026,018,บุคคลพึงละความโกรธ พึงสละมานะ
46,0026,019,พึงก้าวล่วงสังโยชน์ทั้งปวงเสีย.
46,0026,020,ความโกรธก่อให้เกิดเสื่อมเสีย ความ
46,0026,021,โกรธทำจิตให้กำเริบ คนย่อมไม่รู้จักความ
46,0026,022,โกรธที่เกิดขึ้นแล้ว แต่จิตว่า เป็นภัย.