Book,Page,LineNumber,Text
16,0047,001,แม้ในกาลที่พระโพธิสัตว์ถือกำเนิดเป็นมหาชนก     พระโพธิสัตว์
16,0047,002,ทรงว่ายข้ามมหาสมุทร   เทวดาถามว่า
16,0047,003,เพราะเหตุไร   ท่านจึงว่ายข้ามมหาสมุทร.
16,0047,004,ทรงกล่าวว่า    เราว่ายข้ามเพื่อไปถึงฝั่งแล้วจะครองราชสมบัติ     ใน
16,0047,005,แคว้นอันเป็นของตระกูล  แล้วบริจาคทาน  เมื่อเทวดากล่าวว่า    มหาสมุทร
16,0047,006,นี้ลึกและกว้างขวางมาก    เมื่อไรจักข้ามถึงได้    ตรัสว่า    มหาสมุทรนี้ก็เช่น
16,0047,007,เดียวกับมหาสมุทรของท่าน      แต่อาศัยความตั้งใจของเราปรากฏเหมือน
16,0047,008,เหมืองน้อย ๆ    ท่านนั่นแหละจักเห็นเราผู้ว่ายข้ามมหาสมุทรแล้วนำทรัพย์
16,0047,009,จากฝั่งมหาสมุทรมาครองราชสมบัติในแคว้นอันเป็นของตระกูลแล้วบริจาค
16,0047,010,ทานดังนี้.      เทวดาคิดว่าเราไม่อาจจะให้บุรุษผู้มีใจประเสริฐเลิกละสิ่งที่ตน
16,0047,011,ยึดมั่นได้  จึงอุ้มพระโพธิสัตว์นำไปให้บรรทม  ณ  อุทยาน พระมหาสัตว์นั้น
16,0047,012,ยังมหาชนให้ยกขึ้นซึ่งเศวตฉัตรแล้วทรงทำการบริจาคทานวันละ  ๑๐ แสน
16,0047,013,ต่อมาเสด็จออกทรงผนวช. พระมหาสัตว์อันใครๆ  จะเป็นสมณะ  พราหมณ์
16,0047,014,เทวดา   มาร   หรือพรหมก็ไม่อาจให้เลิกละกุศลสมาทานได้.  เพราะฉะนั้น
16,0047,015,พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า  ตถาคตเป็นผู้ยึดมั่น  ไม่ถอยกลับในธรรมอัน
16,0047,016,เป็นกุศลทั้งหลาย  ดังนี้. 
16,0047,017,บัดนี้    พระผู้มีพระภาคเจ้าเพื่อจะทรงแสดงความยึดมั่นไม่ถอยหลัง
16,0047,018,ในธรรมอันเป็นกุศลจึงตรัสคำเป็นอาทิว่า <B>ในกายสุจริต</B>  ดังนี้.    ในบทนี้ ว่า
16,0047,019,<B>ในการบริจาคทาน</B>  คือ การให้ด้วยสามารถการให้ทานนั่นเอง  การบริจาค
16,0047,020,ด้วยสามารถทำการบริจาค.  บทว่า  <B>ในกาลสมาทานศีล</B>  คือในกาลบำเพ็ญ
16,0047,021,ศีล ๕  ศีล  ๘  ศีล  ๑๐  และจตุปาริสุทธิศีล.  บทว่า <B>ในการรักษาอุโบสถ</B>