Book,Page,LineNumber,Text
19,0031,001,ภายใน มีฌานอันไม่เหินห่าง ประกอบด้วยวิปัสสนา พอกพูนสุญญาคาร.
19,0031,002,[๓๗๘] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อท่านพระเรวตะกล่าวอย่างนี้แล้ว
19,0031,003,ข้าพระองค์ได้กล่าวกะพระอนุรุทธะว่า ท่านอนุรุทธะ ปฏิภาณตามที่เป็นของ
19,0031,004,ตน ท่านเรวตะพยากรณ์แล้ว บัดนี้ เราขอถามท่านอนุรุทธะในข้อนั้นว่า
19,0031,005,ป่าโคสิงคสาลวันเป็นสถานน่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง ไม้สาละมีดอกบาน
19,0031,006,สะพรั่งทั่วต้น กลิ่นคล้ายทิพย์   ย่อมฟุ้งไป ท่านอนุรุทธะ ป่าโคสิงคสาลวัน
19,0031,007,จะพึงงามด้วยภิกษุเห็นปานไร   เมื่อข้าพระองค์กล่าวอย่างนี้แล้ว   ท่าน
19,0031,008,พระอนุรุทธะได้ตอบข้าพระองค์ว่า ท่านสารีบุตร ภิกษุในพระศาสนานี้ 
19,0031,009,ย่อมตรวจดูโลกพันหนึ่งด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์    ล่วงจักษุของมนุษย์
19,0031,010,เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีจักษุ ขึ้นปราสาทอันงดงามชั้นบน  พึงแลดูมณฑล
19,0031,011,แห่งกงตั้งพันได้ ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมตรวจดูโลกพันหนึ่งด้วย
19,0031,012,ทิพยจักษุอันบริสุทธิ์   ล่วงจักษุของมนุษย์  ท่านสารีบุตรป่าโคสิงคสาลวัน
19,0031,013,พึงงามด้วยภิกษุเห็นปานนี้แล.
19,0031,014,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดีละ ดีละ สารีบุตร อนุรุทธะ เมื่อจะ
19,0031,015,พยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์ตามนั้น ด้วยว่า อนุรุทธะ ย่อมตรวจดูโลก
19,0031,016,ตั้งพันด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์.
19,0031,017,<H1>สรรเสริญภิกษุผู้อยู่ป่าเป็นวัตร</H1>
19,0031,018,[๓๗๙] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อท่านพระอนุรุทธะกล่าวอย่างนี้แล้ว
19,0031,019,ข้าพระองค์ได้กล่าวกะท่านพระมหากัสสปะว่า  ท่านกัสสปะ ปฏิภาณตามที่
19,0031,020,เป็นของตน ท่านพระอนุรุทธะพยากรณ์เล้ว บัดนี้ เราขอถามท่านมหากัสสปะ
19,0031,021,ในข้อนั้นว่า  ป่าโคสิงคสาลวัน เป็นสถานน่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง
19,0031,022,ไม้สาละมีดอกบานสะพรั่งทั่วต้น กลิ่นคล้ายทิพย์ ย่อมฟุ้งไป ท่านกัสสปะ