Book,Page,LineNumber,Text
21,0009,001,และจีวร    เสด็จเข้าไปยังพระราชนิเวศน์ของพระเจ้ากิกิกาสิราช     ประทับนั่ง 
21,0009,002,บนอาสนะที่เขาจัดถวาย   พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์.  ลำดับนั้น   พระเจ้ากิกิกาสิราช
21,0009,003,ทรงอังคาสภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ให้อิ่มหนำเพียงพอด้วยของเคี้ยว
21,0009,004,ของฉันอันประณีต     ด้วยพระหัตถ์ของท้าวเธอ.     ครั้นพระผู้มีพระภาคทรง
21,0009,005,พระนามว่ากัสสป   อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเสวยเสร็จ   วางพระหัตถ์จากบาตร
21,0009,006,แล้ว  พระเจ้ากิกิกาสิราช   ทรงถืออาสนะต่ำอันหนึ่ง    ประทับ นั่ง  ณ  ที่ควร
21,0009,007,ส่วนข้างหนึ่ง    ครั้นแล้วได้กราบทูลว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     ขอพระผู้มี
21,0009,008,พระภาคเจ้าทรงรับการอยู่จำพรรษา   ณ  เมืองพาราณสี  ของหม่อมฉันเถิด
21,0009,009,หม่อมฉันจักได้บำรุงพระสงฆ์เห็นปานนี้.
21,0009,010,พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่ากัสสปอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า
21,0009,011,อย่าเลย  มหาบพิตร  อาตมภาพรับการอยู่จำพรรษาเสียแล้ว.    แม้ครั้งที่สอง. . .     
21,0009,012,แม้ครั้งที่สาม    พระเจ้ากิกิกาสิราชได้กราบทูลว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    ขอ
21,0009,013,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับการอยู่จำพรรษา ณ  เมืองพาราณสีของหม่อมฉันเถิด
21,0009,014,หม่อมฉันจักได้บำรุงพระสงฆ์เห็นปานนี้.
21,0009,015,แม้ครั้งที่สาม       พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่ากัสสปอรหันตสัมมา
21,0009,016,สัมพุทธเจ้าก็ตรัสว่า อย่าเลย มหาบพิตร อาตมภาพรับการอยู่จำพรรษาเสียแล้ว.
21,0009,017,ครั้งนั้น   พระเจ้ากิกิกาสิราชทรงเสียพระทัย   ทรงโทมนัสว่า   พระผู้มีพระภาค
21,0009,018,ทรงพระนามว่า  กัสสปอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ทรงรับการอยู่จำพรรษา  ณ
21,0009,019,เมืองพาราณสีของเราเสียแล้ว   ดังนี้   แล้วได้ทูลถามว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
21,0009,020,มีใครอื่นที่เป็นอุปัฏฐากยิ่งกว่าหม่อมฉันหรือ.